Η υπέρμετρη σε όγκο προπόνηση που ξεπερνά τα όρια των βιολογικών προσαρμογών, οδηγεί στο σύνδρομο της υπερπροπόνησης που χαρακτηρίζεται κυρίως από απότομη χειροτέρευση της αθλητικής απόδοσης, χρόνια κόπωση και κατάρρευση των μηχανισμών προσαρμογής.

Μερικά από τα συμπτώματα είναι η παρατεταμένη περίοδος αποκατάστασης μετά από αγώνα ή προπόνηση, η αυξημένη καρδιακή συχνότητα και αρτηριακή πίεση σε  περίοδο ηρεμίας, αίσθηση απώλειας μυϊκής δύναμης, νευρομυϊκού συντονισμού και ικανότητας εκτέλεσης μυϊκού έργου, αίσθηση μυϊκού άλγους και ''πιάσιμο '' μυών και αρθρώσεων, ευπάθεια σε λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, μεταβολές στην ανοσοποιητική λειτουργία, διόγκωση λεμφαδένων και βραδεία επούλωση τραυμάτων, διαταραχές στον ύπνο, απώλεια όρεξης και βάρους, τραυματισμοί υπέρχρησης, μεταβολές στην ψυχολογία, κατάθλιψη, οξυθυμία και απώλεια ψυχικής ορμής(Fry et al 1991.Kreider et al 1998, Mackinnon 2000,Nieman 2000,Smith 2000).

Η αποκατάσταση του συνδρόμου γίνεται με τη μείωση της προπονητικής επιβάρυνσης, ή με αποχή από τη προπόνηση 3-5 ημέρες. Για την ελαχιστοποιήση του κινδύνου της υπερπροπόνησης  εφαρμόζεται η περιοδικότητα της προπόνησης και συγκεκριμένα εναλλαγές προπονητικών μικροκύκλων υψηλής έντασης με κύκλους μειωμένης έντασης και αποκατάστασης. Η διατροφή των αθλητών, ιδιαίτερα στα αθλήματα αντοχής πρέπει να είναι πλούσια σε υδατάνθρακες για την αναπλήρωση των αποθεμάτων του μυϊκού γλυκογόνου και η ενυδάτωσή τους να είναι απόλυτα επαρκής.

Νίκη Μπιτσώρη

Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής

fitnesspulse.gr