Το γονίδιο FTO είναι ο γενετικός τόπος (locus) με την ισχυρότερη γνωστή συσχέτιση με την παχυσαρκία. Ενώ πολλές μεμονωμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να μετριάσει τη δράση του FTO στον κίνδυνο της παχυσαρκίας, άλλες μελέτες δεν επιβεβαίωσαν αυτήν την επίδραση. Για να επιβεβαιωθεί ή διαψευσθεί απερίφραστα το αν η φυσική άσκηση μετριάζει τη συσχέτιση του FTO με τον κίνδυνο της παχυσαρκίας, μετα-αναλύθηκαν στοιχεία από 45 μελέτες ενηλίκων (n=218.166) και εννέα μελέτες που αφορούσαν παιδιά και εφήβους (n=19.268).Όλες οι μελέτες που είχαν δεδομένα σχετικά με την παραλλαγή FTO rs9939609 και τη φυσική άσκηση κλήθηκαν να συμμετάσχουν, ανεξάρτητα από την εθνικότητα ή την ηλικία των συμμετεχόντων. Η σωματική άσκηση ήταν τυποποιημένη ως διχοτόμος μεταβλητή (σωματικά αδρανείς έναντι δραστήριων) σε κάθε μελέτη. Συνολικά, το 25% των ενηλίκων και το 13% των παιδιών είχαν κατηγοριοποιηθεί ως ανενεργά από φυσικής άσκησης. Αναλύσεις αλληλεπίδρασης έγιναν σε κάθε μελέτη, σε ένα προσθετικό μοντέλο προσαρμοσμένο για την ηλικία και το φύλο.

Στους ενήλικες, το έλασσον αλληλόμορφο (Α-) του rs9939609 αυξάνει τις πιθανότητες παχυσαρκίας κατά 1.23 φορές (95% CI:1.20-1.26), αλλά η φυσική άσκηση μετρίασε τη συσχέτιση αυτή (p interaction = 0.001). Πιο συγκεκριμένα, το έλασσον αλληλόμορφο του rs9939609 αυξάνει την πιθανότητα παχυσαρκίας λιγότερο στη σωματικά δραστήρια ομάδα (odds ratio=1.22, 95% CI: 1.19-1.25) σε σχέση με την αδρανή ομάδα (odds ratio = 1.30, 95% CI:1.24 – 1.36). Καμία τέτοια αλληλεπίδραση δε βρέθηκε σε παιδιά και εφήβους.

Η συσχέτιση του αλληλόμορφου του FTO με το κίνδυνο εκδήλωσης της παχυσαρκίας είναι μετριασμένη κατά 27% σε σωματικά δραστήριους ενήλικες, τονίζοντας τη σημασία της φυσικής άσκησης ιδίως σε εκείνα τα άτομα με γενετική προδιάθεση.

Πηγή: plosmedicine.org,  Αναδημοσίευση περίληψης: Ελληνική Ιατρική Εταιρεία Παχυσαρκίας