Υψηλό είναι το τίμημα που πληρώνουν οι αθλητές της ενόργανης και της ρυθμικής γυμναστικής, όσον αφορά τη σωματική και την ψυχική τους υγεία, και ειδικότερα τα παιδιά που ασχολούνται συστηματικά με τα αθλήματα αυτά. Μεταξύ άλλων, επιβραδύνεται σημαντικά η σωματική ανάπτυξή τους, καθυστερεί η εμφάνιση της εφηβείας και παρεμποδίζεται η σκελετική τους ωρίμανση.Στα ανησυχητικά αυτά συμπεράσματα καταλήγει έρευνα του Πανεπιστημίου Πατρών, με επικεφαλής τον Νεοκλή Γεωργόπουλο, επίκουρο καθηγητή Ενδοκρινολογίας Αναπαραγωγής της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, και τον Κώστα Μάρκου, αναπληρωτή καθηγητή Ενδοκρινολογίας της Παθολογικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ερευνα

Την τελευταία δεκαπενταετία, η εν λόγω ερευνητική ομάδα, υπό την αιγίδα της Ιατρικής Επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γυμναστικής (FIG), μελέτησε την επίδραση του άγχους και της έντονης φυσικής άσκησης στη σωματική και οστική ανάπτυξη, στην έναρξη και εξέλιξη της εφηβείας και στην ωρίμανση της αναπαραγωγικής λειτουργίας σε υψηλού επιπέδου αθλητές της ενόργανης και της ρυθμικής γυμναστικής.

Στη ρυθμική γυμναστική, η επιβράδυνση της ανάπτυξης εξισορροπούνταν από την καθυστερημένη εμφάνιση της εφηβείας και το τελικό ανάστημα έμενε ανεπηρέαστο. Αντίθετα, στην ενόργανη γυμναστική, όπου η σωματική καταπόνηση είναι μεγαλύτερη, στα παιδιά που ασκούνταν συνολικά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το τελικό ανάστημα ήταν μικρότερο από το γενετικά καθορισμένο, και στα δύο φύλα, με μεγαλύτερη υστέρηση στα αγόρια. Και στα δύο αυτά αθλήματα υπήρχε χαμηλό ποσοστό λίπους στο σώμα των αθλητών, καταδεικνύοντας την ύπαρξη ενεργειακού ελλείμματος, που ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης κατανάλωσης ενέργειας, από τη μία πλευρά, και της χαμηλής πρόσληψης θερμίδων από την άλλη.

Επιπτώσεις

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στις αθλήτριες το έντονο άγχος οδηγούσε σε απώλεια του καθημερινού ρυθμού έκκρισης της κορτιζόλης και σε διαταραχή των ορμονών του λιπώδους ιστού, με μείωση της έκκρισης της λεπτίνης και αύξηση της έκκρισης της αντιπονεκτίνης. Η έντονη σωματική αύξηση και το αρνητικό ενεργειακό ισοζύγιο επέφεραν την παράταση της προεφηβικής περιόδου και την καθυστέρηση της εφηβείας, η οποία ακολουθούσε πιστά όχι την ηλικία του παιδιού, αλλά την οστική του ηλικία, με αποτέλεσμα να καθυστερεί σημαντικά η έναρξη της εμμήνου ρύσεως.

Η σωματική άσκηση επηρέαζε θετικά την οστική μάζα, αλλά η καθυστέρηση έναρξης της εφηβείας την επηρέαζε αρνητικά. Η οστική μάζα σχεδόν διπλασιαζόταν στο χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε από την έναρξη της ήβης μέχρι την πρώιμη ενήλικη ζωή. Αυτή η αύξηση έπαιζε σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των καταγμάτων στην ενηλικίωση. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που διεξήγαγαν την έρευνα, κατά τη διάρκεια της εφηβείας πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στις αθλήτριες της ρυθμικής, οι οποίες -χωρίς ειδική ιατρική και προπονητική φροντίδα- κινδυνεύουν να οδηγηθούν αργότερα στην εμφάνιση της γυναικείας αθλητικής τριάδας, με διαταραχές ανωοθυλακορρηξίας, νευρογενή ανορεξία και οστεοπενία.


Πηγη: enet.gr