Πώς το είδος της γυμναστικής επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρά το σώμα μας με το φαγητό

Μπορεί η γυμναστική να ρυθμίσει πόσο θα φάμε; Νέες μελέτες υποδηλώνουν πως αν ασχοληθούμε με το κατάλληλο είδος γυμναστικής, μπορούμε όντως να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρά το σώμα μας με το φαγητό. Και αυτό δεν έχει σχέση με την καύση των θερμίδων αλλά με τις ορμόνες που επηρεάζει η άσκηση.

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Ουαϊόμινγκ δημοσίευσαν πέρυσι μελέτη με μια ομάδα γυναικών οι οποίες έκαναν τζόγκινγκ, βάδιζαν ή κάθονταν ακίνητες επί μία ώρα ισάριθμες εναλλασσόμενες ημέρες. Στο τέλος κάθε ώρας, οι ερευνητές τούς έπαιρναν αίμα για να μετρήσουν τα επίπεδα ορισμένων ορμονών και στη συνέχεια τις οδηγούσαν σε ένα δωμάτιο με μπουφέ, όπου μπορούσαν να φάνε ό,τι ήθελαν.

Η ανθρώπινη όρεξη είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός που άγεται από μηνύματα του εγκεφάλου, των εντέρων, των λιπωδών κυττάρων, των αδένων, των γονιδίων και της ψυχής. Εν τούτοις, ορισμένες ορμόνες που σχετίζονται με την όρεξη, ιδίως η γκρελίνη που την «ανοίγει», είναι γνωστό ότι καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό πόσο πολύ θα φάμε.

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι η γυμναστική τυπικά αυξάνει την παραγωγή της γκρελίνης – συνεπώς οι γυναίκες του Ουαϊόμινγκ θα έπρεπε να τρώνε πολύ περισσότερο έπειτα από μία ώρα τρεξίματος απ' ό,τι έπειτα από μία ώρα βάδισης ή ακινησίας. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη. Αντιθέτως, κατανάλωσαν μερικές εκατοντάδες θερμίδες λιγότερες απ' όσες είχαν κάψει με το τζόγκινγκ.

Οπως ανακάλυψαν οι ερευνητές, αυτό συνέβη λόγω της ταυτόχρονης αύξησης στα επίπεδα ορισμένων ορμονών που επιφέρουν το αίσθημα κορεσμού της πείνας. Αυτές οι ορμόνες του κορεσμού εντοπίσθηκαν πολύ πρόσφατα και εξακολουθούν να αποτελούν μυστήριο για τους ερευνητές. Αυτό, όμως, που έχει διαπιστωθεί είναι ότι «λένε» στον οργανισμό πως προσέλαβε αρκετά «καύσιμα» και πρέπει να σταματήσει να τρώει.

Τα αυξημένα επίπεδα των ορμονών του κορεσμού «σίγασαν» την γκρελίνη, ήταν το συμπέρασμα των ερευνητών, οι οποίοι ανακάλυψαν επίσης πως ούτε κατά τη βάδιση ούτε με την ακινησία συνέβαινε κάτι ανάλογο, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να καταναλώνουν πολύ περισσότερες θερμίδες απ' όσες είχαν κάψει.

Μια σχετιζόμενη μελέτη που δημοσιεύθηκε προ διμήνου εξέτασε τις επιδράσεις της ήπιας άσκησης στις ορμόνες του κορεσμού. Οπως έδειξε, έπειτα από 12 εβδομάδες συστηματικού τζόγκινγκ με αργό ρυθμό μια ομάδα υπέρβαρων ανδρών και γυναικών, που διήγαν καθιστική ζωή πριν ενταχθούν τη μελέτη, άρχισαν να μειώνουν υποσυνείδητα τις ποσότητες του φαγητού που κατανάλωναν.

Πριν αρχίσουν οι 12 εβδομάδες του χαλαρού τζόγκινγκ, οι ερευνητές έκαναν το εξής πείραμα: έδωσαν στους εθελοντές δύο ειδών μίλκσεϊκ, το ένα εκ των οποίων περιείχε πρόσθετες τεχνητές γλυκαντικές ουσίες ούτως ώστε να παρέχει 600 θερμίδες και το άλλο ήταν δίχως πρόσθετα γλυκαντικά (παρείχε 246 θερμίδες).

Τις ημέρες που οι εθελοντές ήπιαν το μίλκσεϊκ με τα πρόσθετα γλυκαντικά έφαγαν πολύ περισσότερο απ' ό,τι όταν ήπιαν την πιο υγιεινή εκδοχή του. Η ρύθμιση της όρεξής τους ήταν εκτός ελέγχου, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Τα αποτελέσματα

Και μετά άρχισε το τζόγκινγκ – και τρεις μήνες αργότερα οι εθελοντές κατανάλωναν λιγότερες θερμίδες ανά ημέρα όταν έπιναν το παχυντικό μίλκσεϊκ. «Η γυμναστική βελτίωσε την ικανότητα του σώματός τους να αξιολογεί τις θερμίδες που έχει προσλάβει και να προσαρμόζει πόσες ακόμα χρειάζεται την υπόλοιπη ημέρα», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Κάτια Μαρτίνς, καθηγήτρια στο Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης & Τεχνολογίας στο Τρόντχαϊμ.

Ωστόσο, δεν είναι όλες οι ασκήσεις κατάλληλες για τη ρύθμιση της όρεξης. Οι έως τώρα μελέτες υποδηλώνουν πως πιο αποτελεσματικό απ' όλα είναι το τζόγκινγκ – και ότι πρέπει κάποιος να επιμείνει για αρκετούς μήνες έως ότου ανακτήσει τον έλεγχο της όρεξής του, κατά την δρα Μαρτίνς.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία