Καλείται το σύνδρομο όταν οι μύες ή οι τένοντες του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος εξασθενούν. Η εντόπιση του άλγους είναι στην βουβωνική χώρα του κοιλιακού τοιχώματος, όπου εμφανίζεται και η «κλασική» βουβωνοκήλη.

Στην περίπτωση της βουβωνοκήλης υπάρχει μία σημαντική αδυναμία και χαλάρωση του κοιλιακού τοιχώματος, επιτρέποντας το περιεχόμενο, συνήθως έντερο, να εξέλθει μέσα από φυσιολογικά ανατομικά τρήματα, το έσω και το έξω βουβωνικό στόμιο του βουβωνικού πόρου. Στη περίπτωση της κήλης των αθλητών, το σημείο αδυναμίας του κοιλιακού τοιχώματος είναι το ίδιο, χωρίς όμως την παρουσία προβάλλουσας ψηλαφητής κήλης.

Τί είναι ο βουβωνικός πόρος

Ο βουβωνικός πόρος είναι η περιοχή στο κατώτερο και πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα ακριβώς λοξά πάνω από την ηβική σύμφυση. Το κανάλι σχηματίζεται από τις καταφύσεις των κοιλιακών μυών και τενόντων, την εγκάρσια περιτονία, τον βουβωνικό σύνδεσμο και την απονεύρωση του έξω λοξού κοιλιακού μυός. Μέσα στο κανάλι πορεύεται/«ταξιδεύει» ο σπερματικός τόνος (στους άνδρες) ή ο στρογγύλος σύνδεσμος (στις γυναίκες). Η περιοχή αυτή του κοιλιακού τοιχώματος είναι επιρρεπής στην εξασθένηση των συνδέσμων και τενόντων έχοντας ως αποτέλεσμα την έξοδο του περιεχομένου της κοιλίας και την εμφάνιση κήλης.

Ποιά είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου κοιλιακών προσαγωγών

Στις περισσότερες περιπτώσεις η έναρξη των συμπτωμάτων είναι αργή μετά από επαναλαμβανόμενη κόπωση ή/και μακρά περίοδο έντονης σωματικής άσκησης/προπονήσεων ή αγώνων. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Πόνο στους κατώτερους κοιλιακούς μύς
• Πόνο στη βουβωνική χώρα
• Πόνο στους όρχεις
• Αίσθημα βάρους στη περιοχή των κοιλιακών μυών αλλά και των προσαγωγών μυών

Πώς γίνεται η διάγνωση του συνδρόμου

Η διάγνωση βασίζεται κυρίως στον συνδυασμό ιστορικού του ασθενούς, κλινικής εξέτασης και συγκεκριμένων διαγνωστικών εξετάσεων. Τελευταία, η χρήση της μαγνητικής τομογραφίας είναι αρκετά χρήσιμη κυρίως για τον αποκλεισμό άλλων παθολογικών καταστάσεων οι οποίες θα δυσκολέψουν τη διάγνωση. Από την εμπειρία μας θεωρούμε ότι η δοκιμασία «Valsalva» θα πρέπει να γίνεται και οι τομές θα πρέπει να λαμβάνονται κατά τη διενέργειά της. Η χρήση του διαγνωστικού υπερήχου τον οποίο χρησιμοποιούμε στο «κέντρο αθλητικών κακώσεων» φαίνεται ότι μπορεί να απεικονίσει αρκετά καλά τη περιοχή της βλάβης και κυρίως το σημείο της ηβικής σύμφυσης όπου εμφανίζεται η χαρακτηριστική ηβαλγία. Ακόμη και σε περιπτώσεις χαλάρωσής της περιτονίας του έξω λοξού μυός μπορεί να μας δώσει αξιόπιστα αποτελέσματα.

Ποια είναι η θεραπεία του συνδρόμου

Η συντηρητική είναι πάντα η αρχική αντιμετώπιση. Περιλαμβάνει αποχή από κάθε αθλητική δραστηριότητα, αντιφλεγμονώδη αγωγή, παγοθεραπεία και στη συνέχεια φυσικοθεραπεία με ισομετρικές ασκήσεις και ασκήσεις σταθεροποίησης όλων των μυϊκών ομάδων της περιοχής.

Αν παρά την συντηρητική αντιμετώπιση τα συμπτώματα παραμένουν, η χειρουργική θεραπεία είναι μονόδρομος κυρίως για αθλητές υψηλών απαιτήσεων. Αρχικά η τοποθέτηση πλέγματος για την ενίσχυση των τοιχωμάτων αποτελούσε την επιλογή των περισσοτέρων χειρουργών. Τα ποσοστά επιτυχίας και η επιστροφή στα αθλήματα ήταν από 65-90% με το χρόνο επανένταξης να κυμαίνεται από τις 4-8 εβδομάδες ανεξάρτητα με την ανοικτή ή λαπαροσκοπική τεχνική. Τα τελευταία χρόνια η εξατομικευμένη χειρουργική αποκατάσταση με τεχνικές αποσυμπίεσης του μηρογεννητικού νεύρου ή ενίσχυσης της εγκάρσιας περιτονίας μόνο με ράμματα έχει αυξήσει τα ποσοστά επανένταξης και έχει μειώσει δραματικά το χρόνο επιστροφής στις αγωνιστικές υποχρεώσεις των ασθενών/αθλητών. Η χρήση βέβαια του πλέγματος παραμένει ένα ακόμη όπλο στη φαρέτρα μας.


πηγή:http://www.sports-medicine.gr