Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνδυάσει τις γιορτές με μια ευχάριστη και ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα, με χαλάρωση και ξεκούραση. Είναι όμως μία μερίδα ατόμων που η ιδέα των γιορτών τους προκαλεί άνχος. Και αυτό το άνχος είναι τόσο ισχυρό που πολλές φορές επισκιάζει την ευχάριστη ατμόσφαιρα και το νόημα των γιορτών.

Οι δύο κυριότερες αιτίες αυτού του άνχους, είναι το φαγητό που θα υπάρχει σε αφθονία αυτές τις ημέρες και η εμφάνιση των ατόμων αυτών τις γιορτινές ημέρες, στις οικογενειακές και φιλικές συναναστροφές, και τα δύο μαζί υπό την σκιά της κριτικής των άλλων.

Όσον αφορά το φαγητό, τα άτομα αυτά βάζουν τον εαυτό τους σε μία διαδικασία, να σκέφτονται τι λένε και τι πιθανά σκέφτονται οι άλλοι όταν τους βλέπουν να τρώνε. Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς πολλές φορές, πράγματι γίνονται σχόλια την ώρα που τρώμε, που έχουν σχέση με το βάρος, την δίαιτα, το πόσο παχυντικό είναι κάτι, και διάφορες αξίες που έχει ο καθένας για το φαγητό μεταφέρονται στο τραπέζι.

Πολλοί, ειδικά υπέρβαροι, αισθάνονται ότι «πρέπει» να φάνε το περισσότερο από όλους ή τελοσπάντων ότι πρέπει να φάνε πολύ ακόμα και αν δεν πεινάνε. Το βιώνουν σαν κάποιο «χρέος» που έχουν, προκειμένου να δικαιολογήσουν το βάρος τους, και ότι σε σχέση με τους άλλους αυτοί οφείλουν να φάνε περισσότερο. Αυτό βέβαια που ακολουθεί, είναι να αισθάνονται μία έντονη δυσφορία, αλλά και πολύ έντονες τύψεις, οι οποίες τους κάνουν να μετανιώνουν που φάγανε τόσο πολύ. Και αυτό που μένει στο τέλος είναι μία απέχθεια για τον εαυτό τους και καθόλου η απόλαυση.

Κάποιοι άλλοι βέβαια κάνουν το αντίθετο. Όταν πηγαίνουν σε ένα τραπέζι, πηγαίνουν ήδη αγχωμένοι και σκέφτονται από το πρωί ότι «θα πρέπει» να φάνε λίγο και αργά, γιατί αν φάνε όπως πραγματικά θέλουν και από άποψη ποσότητας, αλλά και είδους τροφίμων, πιστεύουν ότι οι άλλοι θα λένε «ε, βέβαια, πώς να μην είναι έτσι, έτσι όπως τρώει». Έτσι λοιπόν, δεν απολαμβάνουν ούτε την γιορτινή συνάντηση, ούτε το φαγητό και αισθάνονται στερημένοι, ακόμα και αν έχουν πραγματικά χορτάσει. Αυτό που ακολουθεί συνήθως, είναι ότι όταν θα γυρίσουν στο σπίτι, θα φάνε πάλι (με τον τρόπο που ήθελαν αλλά και το είδος του φαγητού που πραγματικά ήθελαν εξαρχής – παρόλο που δεν πεινάνε), για να αισθανθούν ελεύθεροι, ότι δεν κρίνονται και να αισθανθούν έστω και στιγμιαία την απόλαυση του φαγητού.

Η άλλη αιτία άνχους πηγάζει από το γεγονός, ότι αυτές τις ημέρες ερχόμαστε σε επαφή με άτομα που μπορεί να έχουμε και καιρό να δούμε (πχ μακρινοί συγγενείς ή και φίλοι). Και αυτό, για αυτά τα άτομα σημαίνει σύγκριση αλλά και κριτική. Όλοι μας θέλουμε να παίρνουμε κολακευτικά σχόλια. Και από τα άτομα που έχουμε καιρό να δούμε, είναι κάτι που το περιμένουμε κιόλας. Το θέμα δημιουργείται όταν αισθάνονται ότι δεν έχουν αλλάξει από πέρυσι (και κυρίως το βάρος) ή πιστεύουν ότι έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Για κάποιο λόγο αισθάνονται ότι είχαν το χρέος να το κάνουν μέσα στην χρονιά που πέρασε. Ίσως ήταν και μία προσωπική δέσμευση, που είχαν κάνει ενδόμυχα όταν άλλαξε ο προηγούμενος χρόνος, προκειμένου να μην ξαναβιώσουν τα ίδια αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό τους. Και το γεγονός ότι δεν έχουν αλλάξει «όπως όφειλαν» ή έχουν πάρει κιόλας βάρος, καθώς και το γεγονός ότι «πρέπει» να παρευρεθούν, είναι παράγοντες που κάνουν αυτές τις συνευρέσεις τόσο δύσκολες.

Για να μην αναφέρω «το άνχος του φορέματος». Αυτό το άγχος, βέβαια, γίνεται πιο έντονο από την προσδοκία που μας αναπτύσσεται ότι αυτές τις ημέρες, «πρέπει» να είμαστε πολύ λαμπερές και όμορφες, «πρέπει» να φορέσουμε κάποιο εντυπωσιακό και κατ'επέκταση στενό ρούχο. Για κάποιον περίεργο λόγο, λίγο πριν τις γιορτές δοκιμάζουν ένα φόρεμα που κάποτε τους έκανε και θα μπορούσαν να φορέσουν στις φετινές γιορτές (αν και το πιο πιθανόν είναι να μην επέλεγαν να το φορέσουν έτσι κι αλλιώς), αλλά τώρα πλέον δεν τους κάνει. Και αυτή η διαπίστωση είναι πολύ οδυνηρή. Αλλά και το να στρουθοκαμηλίσουν, να μην παρευρεθούν σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα, και το να μην κάνουν κάτι διαφορετικόαπό ότι έκαναν τον προηγούμενο καιρό, είναι κάτι που δεν θα απολαύσουν.

Οι περισσότερες γυναίκες όταν μπαίνουν σε ένα χώρο, το πρώτο που παρατηρούν είναι τις άλλες γυναίκες που υπάρχουν μέσα σε αυτό τον χώρο, δίνοντας κυρίως έμφαση στο σώμα τους. Αυτό που κάνουν είναι να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τις άλλες γυναίκες που υπάρχουν εκεί και με βάση το αν είναι πιο αδύνατες ή πιο γεμάτες από τις ίδιες, θα εξαρτηθεί το αν θα αισθανθούν καλά για τον εαυτό τους ή όχι, το πώς θα συμπεριφερθούν, αλλά και το πώς θα περάσουν σε αυτόν τον χώρο.

Και όλα αυτά έχουν σαν αιτία την χαμηλή αυτοεκτίμηση. Σε αυτό το σημείο, θα το θεωρούσα κουραστικό να αναφερθώ σε μία ανάλυση όσον αφορά την χαμηλή αυτοπεποίθηση. Θεωρώ ότι θα είναι πιο ωφέλιμο να σας προτείνω μία άσκηση για αυτές τις ημέρες. Πάρτε χαρτί και μολύβι και καταγράψτε τι θεωρείται μοναδικό σε εσάς. Αναφερθείτε σε χαρακτηριστικά τόσο του χαρακτήρα, όσο και της εμφάνισής σας. Καταγράψτε επίσης πράγματα στα οποία θεωρείτε ότι τα καταφέρατε πολύ καλά και είστε περήφανες (πχ γέννησα και μεγάλωσα δύο υγιή και άξια παιδιά, ή πέτυχα στις πανελλήνιες με την πρώτη φορά ή πήρα το πτυχίο των αγγλικών, κτλ). Έπειτα, ζητήστε από αγαπημένα σας πρόσωπα, να σας πούνε οι ίδιοι τι θεωρούν ότι σας κάνει ξεχωριστούς και μοναδικούς, και καταγράψτε τα. Διαβάστε την λίστα που φτιάξατε, και στη συνέχεια φανταστείτε ότι κάποιος σας έδινε αυτή την λίστα των χαρακτηριστικών για ένα άτομο που μόλις γνώρισε και εσείς δεν το γνωρίζετε και σας ζητάει την γνώμη σας για αυτό. Ποια θα ήταν η γνώμη σας;

Σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερη από ότι αυτή που έχετε για τον εαυτό σας. Κάντε λοιπόν ένα δώρο στον εαυτό σας για αυτήν την χρονιά και κάντε αυτήν την άσκηση πριν ντυθείτε για το ρεβεγιόν.

Η αυτοεκτίμηση είναι μία από τις πιο ισχυρές κινητήριες δυνάμεις του σύμπαντος. Η υψηλή αυτοεκτίμηση οδηγεί σε χαρά, παραγωγικότητα και καλές διαπροσωπικές σχέσεις.  Κάντε λοιπόν δώρο στον εαυτό σας περισσότερη αυτοπεποίθηση. Σας αξίζει!

Με τις θερμότερες ευχές για το καινούργιο έτος

Λαμπρινή Μόσχου
Κλινική Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, απόφοιτος του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών, με εξειδίκευση στις Διατροφικές Διαταραχές.
http://lambrini-moshou.gr