Είναι μόλις 21 χρονών, όμως συγκαταλέγεται ανάμεσα στους τυχερούς αυτής της ζωής, αφού πρόλαβε ήδη να πραγματοποιήσει ένα από τα παιδικά του όνειρα. Ο Απόστολος Αγγέλης, ο Μετσοβίτης πρωταθλητής μας στο δίαθλο και στο σκι ανωμάλου δρόμου, ανοίγει την καρδιά του στο sportsfeed.gr και περιγράφει πώς βίωσε τους παρθενικούς του Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Απόστολε, πρώτα απ’ όλα περίγραψέ μας τα συναισθήματά σου από τους πρώτους σου Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. 
Τα συναισθήματα ήταν πολλά! Ένιωσα ενθουσιασμό και ανακούφιση που μου δόθηκε αυτή ευκαιρία συμμετοχής μου, γιατί όλοι οι κόποι των τελευταίων 2,5 χρονών δεν πήγαν καθόλου χαμένοι, αγωνία διότι ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για μένα και δεν ήξερα ακριβώς τι θα συναντήσω, και χαρά διότι αποκόμισα πολλές εμπειρίες Ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Ήταν σαν να ζούσα ένα όνειρο το οποίο δεν ήθελα να τελειώσει!

Η κορυφαία στιγμή στο Σότσι για μένα ήταν όταν στο Ολυμπιακό στάδιο ακούστηκε ο Εθνικός μας ύμνος μαζί με την έπαρση της σημαίας μας και όλοι οι θεατές ήταν όρθιοι, σιωπηλοί και άκουγαν με αφοσίωση. Ήταν η πιο ανατριχιαστική στιγμή μου εκεί.

Πώς αισθάνθηκες κατά την είσοδό σας στο Ολυμπιακό Στάδιο;
Πρώτα απ όλα υπερήφανος που είμαι Έλληνας και είχα την τιμή να περάσω πρώτος την είσοδο του σταδίου, διότι η Ελλάδα «γέννησε» τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ανατριχιαστικό επίσης ήταν και το καλωσόρισμα των Ρώσων για τη χώρα μας. Ήταν όλοι όρθιοι, χειροκροτώντας και ζητωκραυγάζοντας για εμάς. Ήταν πραγματικά μία μοναδική στιγμή.

Είσαι ικανοποιημένος συνολικά από την επίδοσή σου στο Σότσι; Τι θα άλλαζες;
Είμαι ικανοποιημένος για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι έκανα το καλύτερό μου αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο αγώνισμα (193.06 βαθμούς F.I.S.) και ο δεύτερος είναι ότι πέρασα άτομα τα οποία δεν τα έχω ξαναπεράσει και είναι πιο μπροστά από μένα στη γενική βαθμολογία. Θα άλλαζα μόνο κάποια σημαντικά λάθη που έκανα και μου κόστισαν πολύτιμα δευτερόλεπτα, λόγω απειρίας σε τέτοιου είδους αγώνες. Χωρίς αυτά, θα μπορούσα να είχα πάει ακόμα καλύτερα.

Ποια θα ξεχώριζες ως την κορυφαία στιγμή σου στους Αγώνες;
Η κορυφαία στιγμή στο Σότσι για μένα ήταν όταν στο Ολυμπιακό στάδιο ακούστηκε ο Εθνικός μας ύμνος μαζί με την έπαρση της σημαίας μας και όλοι οι θεατές ήταν όρθιοι, σιωπηλοί και άκουγαν με αφοσίωση. Ήταν η πιο ανατριχιαστική στιγμή μου εκεί.

Η αίσθηση που αποκομίσαμε όλοι για την ομάδα μας, ήταν πως είσαστε ιδιαίτερα δεμένοι και αγαπημένοι. Πες μας λίγα λόγια για το κλίμα που επικρατούσε.
Με τα παιδιά που ήμαστε εκεί δέσαμε κατευθείαν σα χαρακτήρες, γίναμε όλοι καλοί φίλοι και λειτουργούσαμε σαν ομάδα. Όταν φθάσαμε στο Σότσι όμως και μάθαμε πως θα χωριστούμε για λίγες μέρες, αφού τα αθλήματα μας ήταν σε διαφορετικά μέρη, στενοχωρηθήκαμε λίγο και ξέραμε πως δε γινόταν αλλιώς. Μετά όμως, όταν βρεθήκαμε πάλι μαζί, ήτανε σαν να γνωριζόμαστε από πολύ παλιά και είχαμε χρόνια να δούμε ο ένας τον άλλο! Το μόνο σίγουρο είναι ότι περάσαμε πολύ όμορφα μαζί, όλοι προσπαθούσαμε συνεχώς να κάνουμε τη διαμονή μας εκεί ακόμα πιο ευχάριστη απ’ ό,τι ήταν, κάνοντας συνεχώς πράγματα ως παρέα. Μου άρεσε το ότι προσπαθούσαμε να εκμεταλλευτούμε δημιουργικά την κάθε μας στιγμή, στηρίζαμε ο ένας τον άλλο σε όλους τους τομείς, είτε υλικά είτε ψυχολογικά, και γενικά αποκομίσαμε μοναδικές εμπειρίες από όλη τη διοργάνωση

Τι σου έκανε εντύπωση στο Ολυμπιακό χωριό, στις εγκαταστάσεις και στην πόλη του Σότσι γενικότερα;
Οι αθλητές του σκι δρόμων αντοχής και του διάθλου, ζούσαμε σε ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό, με πετρόχτιστα, ξύλινα και πολυτελή σπίτια που είχαν για θέα εξίσου όμορφα και ψηλά βουνά τριγύρω. Στο κέντρο του χωριού υπήρχε ένα κύριο, υπερπολυτελές κτίριο, που είχε μέσα κοινό χώρο για φαγητό όπου τρώγανε όλοι οι αθλητές, ξεχωριστούς χώρους διαπαιδαγώγησης με διαφορά παιχνίδια ενασχόλησης, χώρους χαλάρωσης με σάουνα, πισίνα, γυμναστήριο, μίνι μάρκετ, τράπεζες για συναλλαγές, ταχυδρομείο, νοσοκομείο κλπ. Η πόλη του Σότσι ήταν μεγάλη και πολύ όμορφη, ωστόσο απείχε 1½ ώρα από εκεί που μέναμε εμείς. Γι’ αυτό τον λόγο δεν μπορέσαμε να την επισκεφθούμε πολλές φορές. Εντύπωση σε όλα αυτά μου έκανε πως όλα είναι δημιουργήματα των τελευταίων 2 χρόνων, δηλαδή μέσα σε αυτά τα χρόνια επένδυσαν πάρα πολλά χρήματα και δημιούργησαν απίστευτα πράγματα.

Ποια ήταν η πιο αστεία ή περίεργη εμπειρία που είχες εκεί;
Δε μου συνέβη κάτι το ιδιαίτερο που αξίζει να αναφέρω, απλά προσπαθούσα να αξιοποιώ τις ώρες μου στο Σότσι όσο πιο δημιουργικά γινόταν.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το δίαθλο και το σκι ανωμάλου δρόμου;
Με το σκι αντοχής ξεκίνησα όταν ήμουν σε ηλικία 11 ετών. Τότε ήταν παράδοση στην περιοχή μου το σκι αντοχής και υπήρχαν πολλοί αθλητές που ασχολούνταν. Έτσι ξεκίνησα και εγώ, στην αρχή πηγαίνοντας με τους φίλους μου για παιχνίδι και για διασκέδαση περισσότερο. Ήταν ένας τρόπος εκτόνωσης για μένα, όπου πραγματικά ηρεμούσα, τα ξέχναγα όλα για λίγο και στη συνέχεια με βοηθούσε να βλέπω τα πράγματα με άλλη ματιά. Αυτός είναι και ένας από τους πολλούς λογούς που συνεχίζω ακόμα. Με το δίαθλο ξεκίνησα για πρώτη φορά το 2009. Είναι ένα συναρπαστικό άθλημα και πάρα πολύ ανατρεπτικό, όπου μέχρι και την τελευταία στιγμή όλα μπορούν να συμβούν! Αυτή είναι άλλωστε η ομορφιά του αθλήματος, αφού μπορεί να μην είσαι πολύ καλός στο σκι αλλά από τις βολές και μόνο έχεις τη δυνατότητα να διακριθείς. Αυτό είναι που με τράβηξε σε αυτό το άθλημα.

Έχεις αρκετή στήριξη από την ομάδα σου και από την Ε.Ο.Χ.; Πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση για το άθλημά σας σήμερα και πώς βλέπεις το μέλλον; 
Αυτή τη στιγμή το άθλημα, όπως και η Ελλάδα, περνάει κρίση. Τα χρήματα που διαθέτει η Ε.Ο.Χ. δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις απαραίτητες προετοιμασίες που χρειαζόμαστε για να πάμε καλά στους αγώνες. Παρόλα αυτά η ομοσπονδία κάνει τεράστιες προσπάθειες για να ανταποκριθεί στις οικονομικές μας απαιτήσεις. Αυτή είναι κιόλας η διαφορά μας με τους ξένους, καθώς μας λείπουν οι κατάλληλες συνθήκες και οι ποιοτικές ώρες προπόνησης, δεν έχουμε πεδίο βολής που είναι απαραίτητο για το δίαθλο, πίστες για ρόλερ το καλοκαίρι, κάνουμε δηλαδή προπόνηση σε επαρχιακούς δρόμους, κάτι που είναι επικίνδυνο λόγω κίνησης. Τον χειμώνα οι συνθήκες που επικρατούν δεν ενδείκνυνται γι’ αυτό το άθλημα. Έτσι, π.χ. έχουμε χιόνι, αλλά δεν έχουμε τα κατάλληλα μηχανήματα που χρειάζονται για να δημιουργήσουμε καλές συνθήκες. Γενικότερα αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα στην αθλητική μας καθημερινότητα, ακόμα και με τον εξοπλισμό μας που συνήθως είναι παλιός και ελλιπής. Είναι δύσκολη η αθλητική ζωή, και ακόμα περισσότερο όταν δουλεύεις παράλληλα. Παρόλα αυτά, αγαπώ πολύ το σκι και έτσι όσο θα μου το επιτρέπει η οικονομική μου κατάσταση, θα συνεχίζω να ασχολούμαι.

Ποιοι είναι οι επόμενοι αγωνιστικοί σου στόχοι;
Αν όλα πάνε καλά, στόχος μου είναι ένα καλό αποτέλεσμα στο επόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα σκι δρόμων αντοχής που θα διεξαχθεί στο Falun της Σουηδίας και επίσης στο επόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου, στο Kontiolahti της Φινλανδίας.

Τέλος, ποιο είναι το μότο που σε χαρακτηρίζει στη ζωή;
Θα έλεγα πως γενικά είμαι ένας πολύ ήρεμος και συγκρατημένος άνθρωπος που ανέχομαι πολλά, και δύσκολα θα μπλεκόμουν σε κάποια φασαρία η κάτι παρόμοιο.




συνέντευξη στον Νίκο Κούδα

sportsfeed.gr