ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ: Αθλητισμός ίσον πολιτισμός και πολιτισμός είναι ό,τι απομένει όταν όλα έχουν χαθεί. Χωρίς τον αθλητισμό η εκπαίδευση είναι ανάπηρη και κάθε στρατηγική για την υγεία αναποτελεσματική.
Τα οφέλη από τον αθλητισμό είναι πολλαπλά. Με κάθε ευρώ που επενδύουμε στον αθλητισμό, περιορίζουμε άλλες, πολλαπλάσιες αρνητικές δαπάνες. Δυστυχώς, στη χώρα μας λόγω οικονομικής κρίσης ο αθλητισμός, ο πρωταθλητισμός και ο μαζικός αθλητισμός περνάνε βαθιά κρίση.
Είναι τεράστιες οι περικοπές των κρατικών επιχορηγήσεων στον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό. Εξαιτίας των περικοπών το 2012 και το 2013 οι ομοσπονδίες των ολυμπιακών αθλημάτων γονάτισαν. Όμως και στον Προϋπολογισμό του 2014 οι μειώσεις στις πιστώσεις της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού συνέχισαν την ανοδική πορεία τους. Πιστέψτε με, μιλώ ως εκπρόσωπος μιας αθλητικής ομοσπονδίας. Δεν υπάρχει δεκάρα.
Από την αρχή της θητείας μου στη Βουλή έχω αναδείξει με σειρά ερωτήσεων και επερωτήσεων τα τεράστια προβλήματα που χρονίζουν στον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό και τα οποία στις μέρες μας χειροτέρευσαν. Οι προσπάθειές μου και οι προσπάθειες του κόμματός μου για την εισφορά ενός ποσοστού των εσόδων του ΟΠΑΠ στην ενίσχυση του ελληνικού ερασιτεχνικού αθλητισμού δεν ευδοκίμησαν. Εξακολουθεί, όμως, να ευδοκιμεί η δύσκολη πραγματικότητα για τον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Για να ζήσει ο αθλητισμός πρέπει να βρεθούν νέες, αξιόπιστες πηγές χρηματοδότησής του, πέραν του Κρατικού Προϋπολογισμού. Όταν λεφτά δεν υπάρχουν, τις λύσεις στα οικονομικά προβλήματα συνήθως δίνουν ο προγραμματισμός και ο νέος σχεδιασμός των δεδομένων. Μαζί με τα λεφτά που δεν υπάρχουν έχει πάψει πλέον να υπάρχει κι ένας απόλυτα κρατικοδίαιτος αθλητισμός. Συνεπώς, το κράτος πρέπει να αποδεσμεύσει τους αθλητικούς φορείς και τις ομοσπονδίες από το αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο που ισχύει στη χώρα μας και να τους καταστήσει νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που θα εποπτεύονται από το κράτος.
Οι ομοσπονδίες και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή χρειάζονται τη θέσπιση ενός νέου φορολογικού καθεστώτος. Όμως και οι ιδιώτες χρειάζονται επαρκή φορολογικά κίνητρα για να επιχορηγούν και να χρηματοδοτούν τον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό. Φυσικά και χρειάζεται ένα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για την αποτροπή καταχρήσεων και καταστρατηγήσεων στον τομέα αυτό. Όπως ανάλογο πλαίσιο υπάρχει και ισχύει για τα πολιτιστικά σωματεία, θα πρέπει να ισχύει και στα αθλητικά.
Μια άλλη σκέψη είναι η θεσμοθέτηση ενός λαχείου του οποίου το σύνολο ή μέρος των εσόδων θα πηγαίνουν στην ενίσχυση του ελληνικού ερασιτεχνικού αθλητισμού. Μεγάλες ΔΕΚΟ και εταιρείες του Δημοσίου θα μπορούσαν να υιοθετήσουν ολυμπιακά αθλήματα. Εξίσου αναγκαίο να επανεξεταστεί είναι και το σύστημα χορηγίας της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής προς τις ομοσπονδίες με ποσά από τις χορηγίες της. Πρέπει, επίσης, να διατεθούν κονδύλια για τη μελέτη των δυνατοτήτων αξιοποίησης του ΕΣΠΑ για τον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Δεύτερος βασικός άξονας του νέου προγραμματισμού του ελληνικού αθλητισμού είναι η μείωση των δαπανών και εξόδων του με κρατική πρωτοβουλία. Είναι αδιανόητο αθλητικοί φορείς και αθλητικές ομοσπονδίες να πληρώνουν ενοίκια για τη στέγασή τους στο ΟΑΚΑ και σε άλλα ολυμπιακά ακίνητα ή δημόσια κτήρια. Όπως, επίσης, απαραίτητη είναι και η αυξημένη δυνατότητα απόσπασης καθηγητών φυσικής αγωγής ως προπονητές και συνεργάτες στις αθλητικές ομοσπονδίες. Όμως και άλλα μέτρα που δεν συνεπάγονται δαπάνες για το Ελληνικό Δημόσιο, όπως η παροχή ρεαλιστικών κινήτρων και ευεργετημάτων στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό και τον αθλητισμό υψηλού επιπέδου, είναι εξίσου απαραίτητα.
Με νομοθετήματα και άλλα μέτρα πρέπει το ελληνικό σχολείο κάθε βαθμίδας να αναδειχθεί ως η πρωταρχική δεξαμενή του έμψυχου δυναμικού του ελληνικού αθλητισμού. Συντονισμένες δράσεις μεταξύ αθλητικών ομοσπονδιών και Υπουργείου Παιδείας πρέπει να συνδέσουν τις μαθησιακές ανάγκες της ελληνικής νεολαίας τόσο με τον πρωταθλητισμό όσο και με το μαζικό αθλητισμό. «Κάθε σχολείο κι ένα στάδιο» ή «κάθε σχολείο κι ένα γυμναστήριο» θα πρέπει να είναι ο απώτερος στόχος μας. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να σταματήσει κάθε απόπειρα συρρίκνωσης του μαθήματος της φυσικής αγωγής στο σχολικό πρόγραμμα και να θεσμοθετηθεί το ελάχιστο όριο της εβδομαδιαίας τρίωρης διδασκαλίας της.
Επίσης, θεσμικά πρέπει να αποτραπεί κάθε υποβάθμιση ή κατάργηση των οργανωτικών δομών του μαθήματος της φυσικής αγωγής, του σχολικού αθλητισμού και της αθλητικής παιδείας.
Με βοηθό την παιδεία φαινόμενα ρατσισμού και βίας στα γήπεδα, στα γυμναστήρια και στα κολυμβητήρια πρέπει να στιγματιστούν και να απομονωθούν. Πρέπει να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να εκπαιδευτούν οι ίδιοι οι αθλητές με ψηφίσματα και κώδικες δεοντολογίας.
Φυσικά και πρέπει να αυξηθούν και να συστηματοποιηθούν οι αντιντόπινγκ έλεγχοι, να γίνονται με συνέπεια και αυστηρότητα.
Με κάθε τρόπο η πολιτεία πρέπει να ελαφρύνει τις αθλητικές ομοσπονδίες από κάθε είδους φορολογικά, μισθοδοτικά και λοιπά λειτουργικά βάρη, ώστε αυτές να αφοσιωθούν στο κύριο έργο τους, στον καθαρό, ποιοτικό και υψηλού επιπέδου αθλητισμό για όλους.
Κλείνοντας, θέλω να επαναλάβω πως ό,τι δίνουμε σήμερα για τον αθλητισμό θα το πάρουμε αύριο δεκαπλάσια πίσω. Ο αθλητισμός είναι το ισχυρότερο αντίδοτο στο δηλητήριο της απογοήτευσης, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας που βιώνουμε εμείς και τα παιδιά μας.
