Γράφει ο Δημήτρης Κακλαμάνης, ορθοπαιδικός και συνεργάτης του doctoranytime.gr

Μια απο τις πιο συνηθισμένες αθλητικές κακώσεις είναι η Επικονδυλίτιδα του αγκώνα η "αγκώνας των τενιστών" όπως αναφέρεται συχνά λόγω της αυξημένης επίπτωσης της σε αθλητές του τένις.

Η επικονδυλίτιδα ειναι μια συνηθισμένη παθολογική κατάσταση στην περιοχή του αγκώνα και περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1883 από τον H.P Major. Εκδηλώνεται συχνότερα στις γυναίκες και κυρίως στην ηλικιακή ομάδα 35-50 χρόνων. Το βασικό σύμπτωμα της είναι ο πόνος στην έξω πλευρά του αγκώνα που εμφανίζεται κυρίως σε ανθρώπους που ασχολούνται με μακροχρόνιες χειρωνακτικές εργασίες η αθλητικές δραστηριότητες. Η σημαντικότερη αιτία πρόκλησης του πόνου είναι οι αδιαλείπτως και επαναλαμβανόμενες κινήσεις κάμψης και στροφής του αντιβραχίου σε πρηνισμό και υπτιασμό ( η παλάμη να κοιτάζει προς τα κάτω και προς τα επάνω αντίστοιχα ) με τον καρπό σε έκταση.

Η διάγνωση της επικονδυλίτιδας γίνεται με ενδελεχή ιατρική εξέταση για αποκλεισμό άλλων παθολογικών καταστάσεων που σχετίζονται με τον αγκώνα καθώς και ακτινολογικό έλεγχο για την αναζήτηση πιθανής οστικής παθολογίας στην περιοχή. Ο κλινικής έλεγχος συμπληρώνεται με εξέταση και της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) καθώς και του σύστοιχου ώμου καθώς είναι δυνατόν να αντανακλάται ο πόνος από παθολογικές καταστάσεις στις περιοχές αυτές.

Η θεραπεία της επικονδυλίτιδας είναι βασικά συντηρητική και συνίσταται σε περιορισμό των δραστηριοτήτων και χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Η θεραπεία συμπληρώνεται με την κατάλληλη φυσιοθεραπευτική αγωγή που περιλαμβάνει διατατικές ασκήσεις των μυών του αντιβραχίου καθώς και τοποθέτηση ειδικού νάρθηκα ( περιαγκώνιο ) που καθηλώνει την έκφυση των εκτεινόντων μυών του καρπού και των δακτύλων και ανακουφίζει από τα συμπτώματα.

Επί αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών, και ειδικά εάν η επικονδυλίτιδα δυσχεραίνει σημαντικά την επαγγελματική δραστηριότητα του ασθενούς, έχει θέση η χειρουργική αποκατασταση. Άλλες ενδείξεις χειρουργικής θεραπείας είναι ο πόνος ηρεμίας, η εγκατάσταση δυσκαμψίας του αγκώνα και οι αποτυχημένες επανειλημμένες εγχύσεις κορτιζόνης στον ασθενή.

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση διαρκεί 2-3 μηνες και συνίσταται σε περιορισμό κίνησης του χεριού για 3 εβδομάδες και στην συνέχεια προοδευτική κινητοποίηση και μυϊκή ενδυνάμωση.