Tweet

«Από μικρό παιδί άκουγα συχνά να μου λένε πως, "έχω ωραίο σώμα, είμαι γρήγορος, δυνατός και θα μπορούσα να γίνω πολύ καλός αθλητής".


Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα τα προσόντα μου και αποφάσισα να τα αξιοποιήσω. Ήθελα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, οπωσδήποτε.
Ξεκίνησα προπονήσεις και είδα πράγματι πόσο δίκιο είχαν όλοι εκείνοι που με παρότρυναν. Γυμναζόμουν όλο τον ελεύθερο χρόνο μου, έκανα αστεία με τους συναθλητές μου και γελούσα ξέγνοιαστα με διάφορα πειράγματα.
Ο καιρός περνούσε και είχα φτάσει σε ένα πολύ καλό σημείο. Το όνομα μου ήταν γνωστό, πολύ έξω από τον σύλλογο μου και αργότερα έξω από την πόλη μου. Εφημερίδες και περιοδικά άρχισαν να ασχολούνται με το νεαρό ταλέντο που εμφανίζεται στο αθλητικό στερέωμα.



Αγαπούσα τον αθλητισμό, του αφιέρωνα τώρα περισσότερο χρόνο και έκανα όνειρα - όνειρα, ατελείωτα. Έβλεπα τον εαυτό μου πρωταγωνιστή, δίπλα στα ινδάλματά μου.
Αγαπούσα τη ζωή και ήμουν ευτυχής, που η φύση μου έδωσε τόσα χαρίσματα. Παρ' όλα αυτά προπονιόμουν με ζήλο και αφοσίωση, στοχεύοντας ψηλά. Άλλωστε ο προπονητής μου, το έλεγε συχνά: "Για να φτάσεις κάπου πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Να προσέχεις τις λεπτομέρειες και να προσπαθείς συνέχεια".
Τελειώνοντας το Λύκειο έκανα τα χαρτιά μου για το Πανεπιστήμιο.
Μετά από δεκαεννέα χρόνια ήρθε η στιγμή να εγκαταλείψω τον τόπο μου, τους δικούς μου, όλα όσα με συντρόφευαν τόσα χρόνια και είχαν δεθεί μαζί μου. Η χαρά μου ήταν μεγάλη, θα πήγαινα στην πρωτεύουσα κοντά στους Πρωταθλητές, τα επιστημονικά κέντρα, στο μέρος που θα μπορούσα -επιτέλους - να γίνω κάποιος, να κατακτήσω την δόξα.
- "Στην ευχή του Θεού και να προσέχεις", με ξεπροβόδισαν οι γονείς μου. Μετά από λίγες ώρες έφτασα στον προορισμό μου. Ένα όμορφο διαμέρισμα με έκλεισε στην αγκαλιά του. Έκανα έναν περίπατο ανάμεσα στον θόρυβο της πόλης με τα πολλά αυτοκίνητα. Την άλλη μέρα επισκέφθηκα το στάδιο, μέσα στο οποίο θα πέρναγα στο εξής τις περισσότερες ώρες μου.



Επιστρέφοντας σπίτι δέχθηκα κάποια τηλεφωνήματα που με ξάφνιασαν. Πώς ήξεραν τον αριθμό μου, ενώ εγώ ο ίδιος τον αγνοούσα. Ήταν τρεις προπονητές, πολύ ευγενικοί που ήθελαν να με βοηθήσουν να αναδειχθώ. Αισθάνθηκα όμορφα για το ενδιαφέρον τους και έβλεπα να ξεκινάει η καινούργια ζωή με ευοίωνες προοπτικές.
Πήγα με τον προπονητή που μου όρισε η Ομοσπονδία. Μπορούσα να διάλεγα μόνος μου, αλλά δεν θα είχα τις απολαβές της. Άλλωστε μου μίλησαν τόσο καλά, που με έπεισαν ό,τι φροντίζουν για το καλό μου και ο προπονητής που μου έδιναν ήταν ο καλύτερος, ένας θαυματοποιός, θα με βοηθούσε να φτάσω γρήγορα ψηλά.
Έχει περάσει μια εβδομάδα από την ένταξη μου στην ομάδα και είμαι πολύ ευχαριστημένος. Οι συναθλητές μου είναι ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει ο χώρος στις ταχύτητες. Είμαι βέβαιος πως θα γίνω και εγώ σαν και αυτούς. Η προπόνηση είναι ελαφριά, δεν κουράζομαι όπως πριν ενώ νοιώθω ανεβασμένος, δυνατός και πιο γρήγορος.


Η ανυπομονησία μου για την πρώτη μου εμφάνιση έφτασε. Σε δύο μέρες θα έκανα την πρώτη μου κούρσα. Ο προπονητής μου με διαβεβαίωνε πως θα πάω καλά. Το ίδιο έγραφαν και οι εφημερίδες. Εγώ δεν ήξερα.
Οι φόβοι μου διαλύθηκαν με την εκκίνηση. Τα πήγα πάρα πολύ καλά και δέχθηκα συγχαρητήρια. Ήταν πράγματι μια θαυμάσια εμφάνιση, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, μάλιστα.

- Στους υπόλοιπους μήνες εξακολούθησα να βελτιώνομαι, φθάνοντας σε αξιοζήλευτα επίπεδα. Άρχισα να ζαλίζομαι. Κέρδιζα με άνεση τους αθλητές της ομάδας μου, με τους Παγκόσμιους τίτλους. Είχα πλησιάσει στην εκπλήρωση των ονείρων μου. Δεν πάταγα στην γη. Κοίταζα με ανείπωτη χαρά γύρω - γύρω στο δωμάτιο, τα λιγοστά πράγματα μου. Τα μπουκαλάκια στο κομοδίνο με τις λευκές ετικέτες. Ήταν βιταμίνες που είχε συστήσει ο προπονητής μου. Τις έπαιρνα μόνο κατόπιν εντολής του...
Κέρδισα και τους επόμενους αγώνες με άνεση και έγινα ο ταχύτερος αθλητής της χώρας. Τώρα κανείς δεν με σταματούσε, θα διακρινόμουν και στους αγώνες του εξωτερικού. Μου το διαβεβαίωσε ο προπονητής μου, ο θαυματοποιός. Ο άνθρωπος που με έφερε στην κορυφή. Του χρωστούσα τόσα πολλά. Κάποιες φορές η ασυνήθιστη ευεξία μου άρχισε να υποχωρεί. Άλλοτε ένοιωθα κουρασμένος και ανόρεκτος. Το σώμα μου είχε αλλάξει στα μπράτσα και στην περιφέρεια. Άνοιξε το στόμα της η μάνα μου όταν με είδε, αλλά την καθησύχασα, αφού ήταν από την λίγη, αλλά προσεκτική προπόνηση.


Ήρθε το τέλος της περιόδου, αφήνοντας πίσω μια απίστευτη συγκομιδή νικών και αξέχαστες στιγμές.
Έκανα τις διακοπές μου στο χωριό όπου με υποδέχθηκαν σαν ήρωα. Πέρασα αλησμόνητες μέρες. Δυστυχώς δεν μπόρεσαν να τις απολαύσω εξ' αιτίας κάποιων πόνων στο στομάχι και σε άλλα μέρη του τεράστιου σώματός μου. Ο προπονητής μου με διαβεβαίωνε πως ήταν από την ένταση των αγώνων και μόλις θα γύριζα θα φρόντιζε να γίνω καλά.


Μερικές νύχτες οι πόνοι ήταν αφόρητοι και ξαγρυπνούσα λουσμένος στον ιδρώτα. Πόναγα χωρίς να ξέρω το γιατί.
Γεμάτος απελπισία επισκέφθηκα τον οικογενειακό μας γιατρό, γιατί επέμενε να του δείξω τις βιταμίνες που έπαιρνα.
Όσες φορές έβγαινα έξω όλοι με χαιρετούσαν και ήθελαν να μου σφίξουν το χέρι. Τα κορίτσια με πολιορκούσαν. Με ένα ψεύτικο χαμόγελο ανταπέδιδα, προσπαθώντας να κρύψω απεγνωσμένα τους πόνους που ένοιωθα.
Οι εξετάσεις που έγιναν έκαναν τον γιατρό μας φοβερά σκεπτικό. "Δεν είμαι ειδικός - μου είπε - αλλά φοβάμαι πως σε βρήκε μεγάλο κακό".



Έμεινα με το στόμα ανοικτό. Στα είκοσι χρόνια μου; Εγώ, που δεν είχα αρρωστήσει ποτέ στην ζωή μου; Τι συμβαίνει Χριστέ μου; Και καθώς άπλωσα τα χέρια μου έριξα κάτω το μπουκαλάκι με τις βιταμίνες. Δεν τις μάζεψα. Καθόμουν και τις κοίταγα σκεπτικός. Έπιασα μια και την πλησίασα στην φλόγα του κεριού. Σαν βεγγαλικό κάηκε, σκορπίζοντας έγχρωμες ανταύγειες.
Ανοίγοντας τα μάτια μου στους εφιάλτες των σκέψεων μου, έκανα διάφορους υπολογισμούς, φέρνοντας μπροστά μου μερικά περιστατικά που είχαν προηγηθεί. Ένα μεγάλο "παζλ" άνοιξε, ταιριάζοντας ένα-ένα τα κομμάτια του. Μέσα σε λίγες ώρες, άρχισα να καταλαβαίνω πολλά.
Τα κόκαλά μου πονούσαν, ένοιωθα αδιαθεσία. Πόσο, Θεέ μου, θα κρατούσε αυτό το μαρτύριο; Σκέψεις, πολλές σκέψεις γέμιζαν το κεφάλι μου.



Είχα κερδίσει δόξα, χρήματα, αναγνώριση, είχα χάσει το χαμόγελο και την εμπιστοσύνη μου στην ζωή, πριν ακόμη την γνωρίσω, στα είκοσι χρόνια μου...»





volosnet