Πλέον ο πρωταθλητισμός είναι ίσως η μικρότερη πληθυσμιακή ομάδα που εμπλέκεται με τη ντόπα, όχι όμως επειδή έπιασαν τόπο οι ηθικές επικλήσεις για το Ολυμπιακό ιδεώδες και την ευγενή άμιλλα και το μονίμως 20 βήματα πίσω antidoping control. Δε μειώθηκαν τα ποσοστά χρήσης απαγορευμένων ουσιών στον επαγγελματικό αθλητισμό αλλά αυξήθηκαν δραματικά στο γενικό πληθυσμό και ειδικά στις νεαρές ηλικίες. Είμαστε η γενιά του ναρκισσισμού που υποφέρει από έναν ιδιότυπο ψυχαναγκασμό της εικόνας. Ποτέ άλλοτε οι νόρμες νεότητας, της ομορφιάς, του σώματος , της δύναμης δεν έπαιζαν τόσο σημαντικό ρόλο, ώστε να αναγάγονται σε μια εμμονική καθημερινότητα που επικαθορίζεται από το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης στα γυμναστήρια και τα ινστιτούτα αισθητικής... πολλές φορές μετρημένης σε milligram ντόπας.

«Ο πρωταθλητισμός πλέον αποτελεί ένα μικρό μέρος του πληθυσμού που εφαρμόζεται χρήση αναβολικών και ντόπινγκ γενικότερα. Υπάρχουν άλλες ομάδες πληθυσμού που εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα λήψης τέτοιων ουσιών. Μιλάμε ακόμα και για ομάδες πληθυσμού που δεν πάει το μυαλό μας και το κάνουν για να βελτιώσουν την επαγγελματική τους απόδοση. Έχουμε υπόψη μας ερευνητικά δεδομένα που δείχνουν ότι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας (π.χ. αστυνομικοί), ηθοποιοί και μοντέλα χρησιμοποιούν ουσίες ντόπινγκ για να βελτιώσουν την σωματική τους δύναμη ή την εμφάνιση τους, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικοί στην εργασία τους. Στην εφηβεία το φαινόμενο είναι σχετικά περιορισμένο αλλά εκτινάσσεται στην αρχή της ενηλικίωσης.» μου επισημαίνει ο Βασίλης Μπαρκούκης από το Τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.