Για την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ο Περικλής Ιακωβάκης.

Αναλυτικά ο μεγάλος μας πρωταθλητής δήλωσε:

«Ουσιαστικά θεωρείς ότι είσαι ακόμα ενεργός. Μέλος της ιστορίας. Εγώ ήμουν προετοιμασμένος για το τέλος της καριέρας μου. Το είχα αποδεχθεί ότι η Αλεξάνδρεια έχει φύγει όπως έλεγε κι ο ποιητής και το μόνο που ήθελα ήταν να βγω λίγο στο μπαλκόνι και να ακούσω αυτή την εξαίσια μουσική. Και να αποχαιρετίσω με τον τρόπο που έπρεπε. Κάπως έτσι κύλησε αυτή η σεζόν».

«Έχω πλήρη συναίσθηση ότι το επίπεδό μου αυτή τη στιγμή δεν είναι αυτό που ήταν. Ειλικρινά εξαιτίας των τραυματισμών που είχα δεν κατάφερα να κάνω καλύτερες εμφανίσεις σε κάποιον διεθνή αγώνα το προηγούμενο έτος, κάτι το οποίο θα ήταν το ιδανικό για μένα γιατί θα άντεχα και πιο πολύ να τρέξω γρήγορα και να αποχωρίσω στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ζυρίχης. Κι επειδή τον Σεπτέμβριο του 2014 μάθαμε ότι η διοργάνωση η συγκεκριμένη θα γινόταν στο Ηράκλειο, αυτό λειτούργησε ως ο καταλύτης για να συνεχίσω. Όχι σε υψηλά στάνταρντ και χωρίς να κλείνω το δρόμο κάποιου νέου παιδιού, το τράβηξα από τα μαλλιά για να ακούσω για μία ακόμη φορά τη μουσική, του να είσαι μέλος της Εθνικής ομάδας και να παίρνεις μέρος σ’ έναν αγώνα».

«Είναι μεγάλο το απωθημένο του Ολυμπιακού μεταλλίου, αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό. Το έχω αποδεχθεί. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Πάντα στη ζωή μου προσπαθούσα να αντιμετωπίσω τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Είτε ήταν καταστροφή, είτε θρίαμβος».

«Όταν ξεκίνησα το 1997 και έγινα μέλος της Εθνικής ομάδας, είχαμε στην Αθήνα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Ήταν μια πολύ μεγάλη διοργάνωση που ώθησε όλο τον ελληνικό στίβο προς τα πάνω. Συν ότι ύστερα από μερικά χρόνια αναλάβαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όλο αυτό τράβηξε προς τα πάνω όλο τον ελληνικό αθλητισμό. Ακόμη και παιδιά που δεν είχαν σκεφτεί να κάνουν πρωταθλητισμό, μπήκαν στη λογική της προσπάθειας για μερικά χρόνια, ώστε να πάρουν μέρος στους Ολυμπιακούς που γίνονται στη χώρα τους.

Τα πράγματα είναι απλά. Όσο πιο πολλοί ασχολούνται με τον στίβο, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν να κάνεις κάτι καλό. Να βρεις το ταλέντο που θα ξεχωρίσει. Οι εκατό από τους χίλιους και μετά ο ένας απ’ αυτούς που θα φέρει τις επιτυχίες».

«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μεγάλη ιστορία. Αν ρωτήσεις αθλητές θα σου πουν ότι μας άφησαν καταπληκτικούς Αγώνες. Αν ρωτήσεις κόσμο, θα σου πει εντελώς κυνικά ότι μας άφησε χρέη. Άλλος θα πει καλές εγκαταστάσεις. Άλλος εγκαταστάσεις που είναι άχρηστες. Στο Ηράκλειο γίνεται η καλύτερη μεταολυμπιακή χρήση εγκαταστάσεων. Αλλά για κάθε ένα Ηράκλειο υπάρχει ένα τάε κβον ντο ή ένα κλειστό Γαλατσίου. Στο Ολυμπιακό Στάδιο που γνωρίζω, στο κλειστό, στάζει το χειμώνα και κάποια στιγμή θα πέσουν τα ντουβάρια να μας πλακώσουν».

«Αποχωρώ από τον στίβο πλήρης αποτυχιών και επιτυχιών. Νομίζω ότι για κάποιον στην ηλικία μου που έχει αυτά τα βιώματα, είναι μεγάλη παρακαταθήκη».

«Το 2012 ήταν μια σεζόν που μου έμεινε. Στο Πανευρωπαϊκό πήγα μία εβδομάδα μετά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα που είχα την καλύτερη επίδοση στην Ευρώπη από τους συμμετέχοντες εκεί και δεν τα πήγα καθόλου καλά. Έκανα ανεπίτρεπτη για το επίπεδό μου κούρσα. Εκείνη η σεζόν δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όσο για την καλύτερη, είναι πολλές. Δεν θέλω να τις βάζω σε ζυγαριά. Μπορώ να πω πολλές ιστορίες, σαν παππούς, αλλά δεν θέλω να τις ξεχωρίσω».

«Μου έστειλε στο twitter ένα μήνυμα ο Γιώργος Μαυρωτάς που έχει γράψει βιβλίο, ότι πλέον έχω χρόνο να γράψω κι εγώ ένα. Αλλά δεν νομίζω. Δεν το έχω σκεφτεί καν. Έχω πολλές ιστορίες να σας πω. Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έχουν γίνει, είναι ότι έχει απαξιωθεί εντελώς η έννοια του γυμναστή στο σχολείο. Θυμάμαι μια φορά, ήμουν σε αεροπλάνο και πιάσαμε συζήτηση μ’ έναν υπουργό της τότε Κυβέρνησης και η συζήτηση πήγε κάπου εκεί. Ότι ο γυμναστής αντιμετωπίζεται ως ο τελευταίος παρίας. Πάρτε μια μπάλα και παίξτε και οτιδήποτε άλλο για να αποφευχθεί η Γυμναστική. Το ξέρω από πρώτο χέρι, ο αδερφός μου είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής. Κούνησε το κεφάλι συγκαταβατικά. Τώρα βλέπω ότι αυτό πάει να αλλάξει».

«Η ιστορία με την ενασχόληση με τον στίβο και τα αναβολικά είναι απλή. Είναι σα να λέμε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν. Ότι όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι. Ότι όλοι οι δικαστικοί και δικηγόροι το ίδιο. Όλοι οι γιατροί παίρνουν φακελάκια. Αυτή λοιπόν η συζήτηση δεν έχει νόημα. Όποιος είναι στον στίβο, να παίρνει αναβολικά. Δεν είναι έτσι. Καλώς ή κακώς υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί, οι οποίοι δείχνουν ποιος πήρε αναβολικά και ποιος όχι. Το τι έχει περάσει στην αντίληψη του κόσμου το ξέρω κι εγώ. Δεν μου αρέσει κι εμένα να με αντιμετωπίζουν ως εν δυνάμει ντοπαρισμένο. Θα πρέπει να αποδεικνύω συνεχώς ότι δεν είμαι. Ως πατέρας, στα παιδιά μου θα δώσω τη δυνατότητα να κάνουν αθλητισμό. Αν την ακολουθήσουν, είναι δικό τους θέμα. Αν εγώ δεν μπορώ ως γονιός, να δώσω στα παιδιά τη σωστή ηθική ασπίδα απέναντι σε οτιδήποτε, τότε το φταίξιμο είναι δικό μου».


Πηγή: www.ert.gr/