Το αυχενικό σύνδρομο (neck pain) αποτελεί μια εκδήλωση πόνων στον αυχένα και στη γύρω περιοχή. Αρχικά, μια τανάλια σφίγγει επίμονα το σβέρκο σας και με τον καιρό το σφίξιμο αυτό γίνεται πόνος (αυχεναλγία). Ύστερα εμφανίζονται πονοκέφαλοι, μουδιάσματα και συχνά ζαλάδες.


Ο γενικός όρος «σύνδρομο» χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο συμπτωμάτων που αφορούν μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος, αλλά με διαφορετική αιτία προέλευσης. Έτσι ο όρος αυχενικόσύνδρομο αναφέρεται στα πιασίματα και τον πόνο του αυχένα.

Ο σωστός όρος, λοιπόν, θα ήταν «αυχενικά σύνδρομα», αφού πρόκειται για περισσότερα από ένα προβλήματα που έχουν ως αίτια παθήσεις του αυχενικού τμήματος της σπονδυλικής στήλης.

Οποιαδήποτε ενόχληση ή συνδυασμός συμπτωμάτων που οφείλεται σε πάθηση των αυχενικών σπονδύλων, μεσοσπονδύλιων δίσκων, αρθρώσεων, νεύρων ή μυών μπορεί να ονομαστεί «αυχενικό σύνδρομο». Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συνήθως παρουσιάζεται μετά τα 26-30 έτη.

Από τη λειτουργική διαταραχή των σπονδύλων τουαυχένα μπορούν να πιεστούν ή να ερεθιστούν τα νεύρα. Για αυτό, ο πόνος στην περιοχή του αυχένα μπορεί να ακτινοβολεί στην πλάτη (ανάμεσα στις ωμοπλάτες), στους ώμους, τα χέρια, ακόμα μέχρι τα δάκτυλα των χεριών. Επίσης, μπορεί ο πόνος να συνοδεύεται από μυϊκή αδυναμία, αισθητικές διαταραχές (μούδιασμα, βελόνιασμα, κάψιμο) και μειωμένη κινητικότητα. Συχνά αναφέρονται και ζαλάδες, ίλιγγοι, πονοκέφαλοι ακόμα και «θολούρα» στα μάτια.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι το αυχενικό σύνδρομο εμφανίζεται διαφορετικά σε κάθε παθόντα. Η μαγνητική τομογραφία έχει συμβάλλει σημαντικά στην παροχή πληροφοριών για τον εκάστοτε πάσχοντα.



Ποια είναι τα συμπτώματά του;

Τα κυριότερα συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου είναι:

• άλγος στην περιοχή του αυχένα
• κεφαλαλγίες
• άλγος στον ώμο
• άλγος στο βραχίονα ή/και στο χέρι
• περιορισμός της κινητικότητας της αυχενικής μοίρας
• μείωση της μυϊκής ισχύος στα άνω και κάτω άκρα
• διαταραχή στη βάδιση
• μουδιάσματα στα άνω άκρα
• μυϊκή αδυναμία στα κάτω άκρα
• ζάλη και αστάθεια
• καρηβαρία («βαρύ κεφάλι»)
• ίλιγγος

Το αυχενικό σύνδρομο ταλαιπωρεί κατά πλειοψηφία όσους κάνουν καθιστική δουλειά, και συγκεκριμένα όσους δεν κάθονται στη σωστή θέση, όσους βρίσκονται πολλές ώρες ακίνητοι (για παράδειγμα μπροστά από ένα κομπιούτερ) και όσους δε γυμνάζονται. Φαίνεται ότι 7 στα 10 άτομα κάποια στιγμή θα εμφανίσουν αυχενικό σύνδρομο, ενώ ένα στα έξι άτομα υποφέρει από χρόνιο πόνο του αυχένα. Το αυχενικό σύνδρομο δεν πρέπει να μένει χωρίς αντιμετώπιση αφού μπορεί να χειροτερέψει.


Ποιες είναι οι αιτίες εμφάνισης του αυχενικού συνδρόμου;

Οι αιτίες εμφάνισης του αυχενικού συνδρόμου είναι πολλές και διαφορετικές και αυτό εξηγείται, κατά ένα μέρος, από την πολυπλοκότητα των δομών της σπονδυλικής στήλης στην περιοχή. Εκτός από τους τραυματισμούς, και άλλα προβλήματα «μηχανικής» προέλευσης μπορούν να προκαλούν ενοχλήσεις στον αυχένα και τα άνω άκρα.

Για παράδειγμα, η κακή στάση του σώματος προκαλεί μυοσυνδεσμικού τύπου αυχεναλγία, ενώ η τελευταία μπορεί να οφείλεται ακόμη και σε αυχενική δισκοκήλη ή δισκοπάθεια, ριζοπάθεια, σύνδρομο οπίσθιων αρθρώσεων, αυχενική σπονδυλοαρθρίτιδα ή αλλιώς σπονδύλωση σε μηχανική αστάθεια, καθώς και σε ανεπάρκεια της σπονδυλοβασικής αρτηρίας.

Η σπονδυλική στήλη αποτελεί ενιαία και πολύπλοκη δομή, της οποίας το ένα τμήμα επηρεάζει το άλλο. Έτσι, κάποιο πρόβλημα, όπως η σκολίωση, για παράδειγμα, επιβαρύνει την περιοχή του αυχέναπροκαλώντας αυχεναλγία.

Σε περίπτωση που υπάρχει αυχενική σπονδυλοαρθρίτιδα, η οποία συνήθως αφορά άτομα που έχουν περάσει τη μέση ηλικία, οι σπονδυλικές αρτηρίες που διέρχονται μέσα από τους πρώτους 6 αυχενικούς σπονδύλους πιέζονται από τα οστεόφυτα ή εμφανίζουν σπασμό μετά από κινήσεις του κεφαλιού με αποτέλεσμα να μειώνεται η αιμάτωση του εγκεφάλου.
Σαν συνέπεια εμφανίζονται επεισόδια ζάλης, αυχενογενούς ιλίγγου και μερικές φορές τάση για λιποθυμία. Ιδιαίτερα εμφανίζονται τα συμπτώματα αυτά όταν συνυπάρχουν και αλλοιώσεις από τις αρτηρίες (σε καπνιστές, σε άτομα με αυξημένη χοληστερόλη κ.ά).

Μπορούμε να κατατάξουμε τις αιτίες του αυχενικού συνδρόμου σε τέσσερις γενικές κατηγορίες:

• Δισκοπάθεια – κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου.
• Αρθρίτιδα των αυχενικών σπονδύλων.
• Δισκοπάθειες αυχενικών μεσοσπονδύλιων δίσκων.
• Σπασμός των μυών της περιοχής του αυχένα – από κακή στάση ή ψύξη από τη χρήση κλιματιστικού κτλ.


Ποιες είναι οι εξετάσεις που χρειάζονται για τη διάγνωση του αυχενικού συνδρόμου;

Ο εξειδικευμένος ιατρός είναι σε θέση να καταλάβει ότι πάσχετε από αυχενικό σύνδρομο από το ιστορικό του προβλήματός σας και από την κλινική εξέταση, χωρίς να χρειαστούν άλλες εξετάσεις. Ωστόσο, για να διαπιστώσει την ακριβή εντόπιση και την έκταση του προβλήματος μπορεί να χρειαστούν εξετάσεις όπως:

• απλές ακτινογραφίες
• μαγνητική και αξονική τομογραφία
• ηλεκτρομυογράφημα
• σπινθηρογράφημα οστών
• εργαστηριακές εξετάσεις.


Πώς αντιμετωπίζεται το αυχενικό σύνδρομο;

Η αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης αυχενικού συνδρόμου εξαρτάται πάντα από την ακριβή αιτία. Απλές μορφές, όπως είναι αυτές που οφείλονται σε μυϊκή κόπωση-θλάση και διάστρεμμα, υποχωρούν με απλή φαρμακευτική αγωγή (αναλγητικά ή και αντιφλεγμονώδη) μέσα σε διάστημα μερικών ημερών ή εβδομάδων.
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σημαντικό να ενθαρρύνεται η πλήρης κινητοποίηση του αυχένα, καθώς αυτό έχει αποδειχθεί ότι επιταχύνει την αποκατάσταση.

Η αντιμετώπιση των μορφών του αυχενικού συνδρόμου που οφείλονται σε εκφυλιστική νόσο της σπονδυλικής στήλης είναι μακροχρόνια. Βασίζεται, κυρίως, σε φαρμακευτική αγωγή και στη φυσικοθεραπεία, η οποία στοχεύει τόσο στη λύση του μυϊκού σπασμού που συνυπάρχει και στην κινητοποίηση όλων των αρθρώσεων της αυχενικής σπονδυλικής στήλης, όσο και στην ενδυνάμωση του μυϊκού συστήματος του αυχένακαι στη βελτίωση της θέσης της αυχενικής σπονδυλικής στήλης.

Αντίθετα με τις προηγούμενες περιπτώσεις, εδώ θα πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγονται βίαιοι χειρισμοί και άλλες βίαιες μέθοδοι κινητοποίησης. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η εκφυλιστική νόσος είναι χρόνια πάθηση, παρουσιάζεται με εξάρσεις και υφέσεις και έτσι πολλές φορές μπορεί να εμφανιστούν υποτροπές έπειτα από επιτυχή αντιμετώπιση του προβλήματος.

Σε λίγες περιπτώσεις όπου το πρόβλημα οφείλεται σε πίεση νεύρου από κάποια δισκοκήλη, τη λύση δίνει η χειρουργική θεραπεία (δισκεκτομή για αποσυμπίεση του νεύρου). Πρόκειται για επέμβαση με πολύ μεγάλα ποσοστά επιτυχίας, όταν φυσικά εκτελείται από εξειδικευμένο χειρουργό, η οποία σήμερα γίνεται με νοσηλεία μιας μόνο ημέρας και δεν απαιτεί περαιτέρω πρόγραμμα αποκατάστασης.

Στην περίπτωση αυτή η ανακούφιση από τα συμπτώματα είναι άμεση και μόνιμη. Όταν υπάρχει και πίεση του νωτιαίου μυελού (μυελοπάθεια), η χειρουργική αντιμετώπιση κρίνεται συνήθως επείγουσα.


Πηγή: www.dailyone.gr/