Πόσες φορές ήρθες σε δύσκολη θέση εσύ αγαπητέ διαιτώμενε, όταν η γλυκύτατη θεία/γιαγιά/συνάδελφος σε ρώτησε με ύφος “Αυτό που τρως στο επιτρέπει ο διαιτολόγος; Το γράφει το πρόγραμμά σου να φας γλυκό; Σίγουρα θα αδυνατίσεις τρώγοντας ψωμί; ” Πόσα ακόμα παρόμοια όμορφα σενάρια μπορείς να σκεφτείς; Άσε να δε διευκολύνω…
Αν κάποιος υποφέρει από νευρική βουλιμία, ο κόσμος συχνά ψιθυρίζει πίσω από την πλάτη του. Η ψυχική του κατάσταση γίνεται το κύριο θέμα συζήτησης. Η αδυναμία του να σταματήσει να μασάει με μανία 2 και 3 διαφορετικά μπολάκια με ξηρούς καρπούς στο συνοικιακό μπαρ, τον καθιστά παράξενο και ίσως λίγο πειραγμένο. Αναρωτήθηκες ποτέ για τους λόγους που τον οδήγησαν εκεί;
Προσπάθησες να του πιάσεις την κουβέντα, να αναγνωρίσεις τα καλά του στοιχεία; η μοναξιά, η θλίψη, η καταπίεση, η αδυναμία έκφρασης συναισθημάτων τον κυριεύουν. Σίγουρα κάτι μπορείς να πεις. Κάτι που δεν θα έχει σχέση με το φαγητό. Σκέψου και άπλωσε το χέρι.
Αν πάλι κάποιος είναι βουτηγμένος στην ανορεξία, ο κόσμος του κολλάει τη ρετσινιά του τρελού, του αυτοκαταστροφικού. Αυτός ο άνθρωπος είναι μόνος και οργισμένος. Αυτός ο άνθρωπος υποφέρει και ζητάει βοήθεια σιωπηλά. Μην τον πιέσεις να φάει, δεν θα καταφέρεις και πολλά.
Απλά μην προσποίησε ότι είναι αόρατος. Ναι, ίσως να σε τρομάζει η όψη του. Αλλά ίσως αύριο το παιδί σου να είναι στη θέση του.
Αν είναι ο διπλανός μας παχύσαρκος, δυστυχώς πολλοί τον θεωρούν και μειωμένης πνευματικής ικανότητας. Δεν ισχύει, απλά με το φαγητό κατάπινε λίγο πιο εύκολα το συναίσθημα που τον έπνιγε τα τελευταία χρόνια, ίσως και από την παιδική του ηλικία. Επίσης, μπορεί να μην είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ή ότι ακολουθεί μια μακρόχρονη θεραπεία ή ότι μόλις έχασε ένα μωρό. Σκέψου ξανά πριν κρίνεις. Η όψη δεν αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα, αλλά ίσως “καλύπτει” μια κακή ψυχολογία.
Για να δούμε όμως και μια άλλη προσέγγιση.
Δεν είναι λίγα τα παιδιά που δεν θέλουν να πάρουν φαγητό από το σπίτι για να μην τους κοροϊδεύουν οι συμμαθητές τους. Αν ανήκεις σε αυτή την ομάδα, βάλε πάνω απ’ όλα την υγεία σου και υποστήριξε σθεναρά τις επιλογές του. Πιο υγιεινό κέικ από αυτό της μαμάς σου δεν φτιάχνει η συμπαθητική κυρία στην καντίνα, ακόμα και αν έχει μαμαδίστικη όψη.
Αν είσαι ο δακτυλοδεικτούμενος ενήλικας που κουβαλάει ταπεράκι στο γραφείο, όχι φυσικά γιατί κάνεις συνειδητές επιλογές, αλλά επειδή είσαι υπερβολικός, ανορεξικός ή ακόμα και τσιγκούνης, μην επηρεάζεσαι. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, αλλά όταν τα κιλά των γύρω σου θα ανεβαίνουν εκθετικά, οι “κούκοι” θα πληθύνουν! Και τότε, όλοι θα ενδιαφέρονται για τις γευστικές συνταγές σου και τα περίεργα λαχανικά.
Αν είσαι μαμά που κουβαλάει τάπερ με ψητά κεφτεδάκια στην παραλία, μην αγχώνεσαι, δεν είσαι υπερπροστατευτική. Σίγουρα όταν ανοίξεις το τάπερ, όλο και κάποιος από τους καλοθελητές θα θέλει να πάρει ένα μεζέ. Αν οι άλλοι θεωρούν ότι το έτοιμο σάντουιτς με το λευκό ψωμί της καντίνας καλύτερο για το παιδί τους από τα ντοματίνια, τη γραβιέρα και τα φρούτα, τότε κανείς δεν τους κλείνει τον δρόμο -εκτός αν έχεις πολλά παιδιά και έχεις μεγάλο ψυγείο στην παραλία-.
Και αν τέλος είσαι διαιτολόγος… στάσου στο ύψος σου. Κατανάλωσε ελεύθερα στο γαμήλιο τραπέζι του ξαδέρφου σου, κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και ας σε κοιτάνε με μισό μάτι. Φρόντισε να μάθει ο κόσμος, ότι αυτή η μια μέρα που θα φας εκτός σπιτιού, δεν σε καθορίζει διατροφικά. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Το φαγητό είναι απόλαυση και όχι φυλακή. Η τροφή είναι φάρμακο, θέλει σωστή ποσότητα αλλά και καλή ποιότητα, κάθε μέρα!
Πηγή: www.diatrofi.gr