Υποκινητικότητα και υπερβάλλον βάρος

Στην αυγή του 21ου αιώνα σύμφωνα με συνεχώς αυξανόμενο αριθμό επιστημονικών ερευνών, το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας αντιμετωπίζει μια νέα επιδημία:

Την υποκινητικότητα, η οποία με τη σειρά της είναι η σημαντικότερη αιτία παθολογικών επιπλοκών της υγείας όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα και η παχυσαρκία.

Από τα πρώτα βήματα της προσπάθειας του ανθρώπου να ερμηνεύσει και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της υγείας, οι επιστήμονες ανά τις εποχές έχουν επισημάνει το ρόλο της σωματικής δραστηριότητας, όχι μόνο στην ανάπτυξη αλλά κ στην διατήρηση της υγείας.

Η συντριπτική πλειοψηφία των υπέρβαρων ανθρώπων εμφανίζει έντονη απροθυμία συμμετοχής στην άσκηση επικαλούμενη δικαιολογίες όπως

• αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις
• ηλικία
• ντροπή εμφάνισης σε κοινούς χώρους άθλησης
• αρνητική ή λάθος εντύπωση για τα αποτελέσματα της άσκησης και της φυσικής δραστηριότητας γενικότερα.

Το σημαντικότερο λάθος που κάνουν πάρα πολλοί άνθρωποι έχει σχέση με την διαφορά ανάμεσα στη φυσική δραστηριότητα και την άσκηση. Με τον όρο φυσική δραστηριότητα(Φ.Δ) εννοούμε την οποιασδήποτε μορφής μυική προσπάθεια που αυξάνει την ενεργειακή δαπάνη πάνω απ το επίπεδο ηρεμίας. Με λίγα λόγια: Καίμε θερμίδες. Η άσκηση αποτελεί τύπο της Φ.Δ και αφορά σε οργανωμένη, επαναλαμβανόμενη και προγραμματισμένη κίνηση.

Παράδειγμα: Αν μια φορά στις δέκα ημέρες πηγαίνουμε μια μεγάλη βόλτα με το ποδήλατο, αυτό είναι φυσική δραστηριότητα.όταν όμως προγραμματισμένα κάνουμε 10χλμ ποδήλατο, 3 φορές/εβδομάδα, αυτό είναι άσκηση. Πολλοί λοιπόν νομίζουν ότι για να έχει αποτέλεσμα η οποιασδήποτε μορφής κίνηση πρέπει να έχει διάρκεια, ένταση και πολύ μεγάλη προσπάθεια. Λάθος! Θα κρατήσουμε το «διάρκεια» γιατί οτιδήποτε κάνουμε αν έχει διάρκεια το ίδιο θα έχουν και τα ευεργετικά αποτελέσματα, θα ξεχάσουμε όμως το «ένταση» και το «πολύ μεγάλη προσπάθεια». Δεν χρειάζεται να γίνουμε θαμώνες γυμναστηρίου η τριαθλητές. «Ακούστε το σώμα σας» συνιστούν οι ειδικοί. Ένας υπέρβαρος άνθρωπος πρέπει να έχει ως στόχο την διατήρηση ή την απόκτηση της υγείας του και όχι τον επαγγελματικό αθλητισμό, άλλωστε η μεγάλης έντασης άσκηση εν προκειμένω αντενδείκνυται.

Σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές έρευνες, η φυσική δραστηριότητα και η μέτριας έντασης άσκηση ακόμα (βάδιση, κηπουρική, δουλειές σπιτιού, χορός)

• ρυθμίζει τα επίπεδα αρτηριακής πίεσης
• μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη
• περιορίζει το αίσθημα κατάθλιψης και άγχους
• βοηθά στην μείωση και τον έλεγχο σωματικού βάρους
• βοηθά στην αρμονική λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος
• μειώνει το περικάρδιο λίπος ακόμη και χωρίς την παράλληλη μείωση του δείκτη σωματικής μάζας BMI
• βελτιώνει τη μορφολογία των αιμοφόρων αγγείων

Κι αυτά είναι μερικά από τα ευεργετικά αποτελέσματα.

Πριν από την έναρξη ενός υποτυπώδους προγράμματος άσκησης κρίνεται απαραίτητη η διενέργεια εργαστηριακών εξετάσεων ιδιαίτερα σε εκείνον που εμφανίζουν ήδη κάποιες παθήσεις (πχ. αρτηριακή πίεση) υπό την καθοδήγηση του γιατρού τους, ενώ πολλές φορές υφίσταται η ανάγκη να γίνει εργαστηριακή αξιολόγηση του επιπέδου καρδιοαναπνευστικής αγωγής έτσι ώστε η επιβάρυνση της άσκησης (ένταση, διάρκεια, συχνότητα) να εξατομικευτεί με ασφάλεια.

Ένα ενδεικτικό πρόγραμμα άσκησης για τελείως αγύμναστους ανθρώπους με υπερβάλλον βάρος είναι :

• περπάτημα (με τέτοια ένταση ώστε να μπορεί ο ασκούμενος να μιλάει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία) . 3 φορές την εβδομάδα αρχικά 10΄ την ημέρα.
• την 2η εβδομάδα η διάρκεια αυξάνεται στα 15΄/ημέρα 3φορες /εβδομάδα
• την 3η εβδομάδα 15΄/ημέρα 4φορες/εβδομάδα

Με σταδιακή αύξηση ώστε στις 8 εβδομάδες να μπορεί ο ασκούμενος να περπατά με καλό ρυθμό 35-40΄ τις περισσότερες η και όλες τις μέρες της εβδομάδας ενώ σταδιακά μετά την πρώτη εβδομάδα προσαρμογής μπορεί να προσθέσει κολύμπι, χορό, ποδήλατο, χαλαρό τρέξιμο και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά!

Οι επιστήμονες αποδεικνύουν συνεχώς πως και μόνο αν σηκωθεί κάποιος απ την καρέκλα κερδίζει χρόνια ζωής, εμείς (υπέρβαροι η όχι) θα τους αμφισβητήσουμε;