Ποια είναι τα συμπτώματα των ρευματισμών; Γνωρίζουμε πώς προκαλούνται και τι παθαίνουμε αν δεν απευθυνθούμε στον ειδικό;
Εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη πάσχουν από ρευματισμούς. Ωστόσο, όχι μόνο ενήλικες αλλά και παιδιά, υποφέρουν από αυτήν την φλεγμονώδη νόσο, που συχνά προκαλεί έντονους πόνους.
Οι ρευματικές παθήσεις είναι παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος, δηλαδή των αρθρώσεων, τενόντων, μυών, οστών και σπονδυλικής στήλης. Αρκετές ρευματικές παθήσεις, όπως π.χ. οι αυτοάνοσες, προσβάλλουν και άλλα όργανα, όπως π.χ. την καρδιά, τους νεφρούς, τα μάτια, τους πνεύμονες, τα αγγεία, τα νεύρα κ.ά.
Κύριο σύμπτωμά τους είναι ο πόνος σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις ή/ και σε τένοντες ή μυς ή στη μέση ή στον αυχένα.
Άλλα συμπτώματα είναι η δυσκαμψία των αρθρώσεων, δηλαδή η δυσκολία στις κινήσεις, ιδιαίτερα μετά από ανάπαυση και η διόγκωση ή η ευαισθησία στην πίεση μιας ή περισσότερων αρθρώσεων.
Δεν είναι σαφές πώς προκαλούνται οι ρευματισμοί. Η κληρονομικότητα παίζει ένα σημαντικό ρόλο, αλλά όχι τον κύριο. Κατά βάση ο ρευματισμός είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Ένας υγιής οργανισμός αναγνωρίζει τις ξένες προς αυτόν και επικίνδυνες ουσίες και τις καταπολεμά χωρίς να αυτοκαταστρέφεται. Στις αυτοάνοσες ασθένειες η άμυνα του οργανισμού «δουλεύει» περισσότερο από όσο χρειάζεται και επιτίθεται και σε ενδογενείς ιστούς. Στην περίπτωση του ρευματισμού αυτοί είναι οι αρθρώσεις.
Αρχικά δημιουργείται μια φλεγμονή στην εσωτερική μεμβράνη της άρθρωσης, η οποία οδηγεί αργότερα στην καταστροφή του χόνδρου και τελικά του οστού και έτσι καταστρέφεται ολόκληρη η άρθρωση.
Ο ρευματισμός μπορεί να εμφανιστεί σε πολύ νεαρή ηλικία και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στην τύφλωση εάν προσβάλει τα οπτικά νεύρα. Σε αρκετές περιπτώσεις περνά αρκετός καιρός μέχρι οι γιατροί να διαγνώσουν τον ρευματισμό. Λόγω άγνοιας για τις ρευματικές παθήσεις, μεγάλο ποσοστό ασθενών δεν απευθύνεται έγκαιρα ή και καθόλου στους ειδικούς γιατρούς, δηαδή. τους ρευματολόγους, γεγονός που είναι καθοριστικής σημασίας για την ορθή διάγνωση, τη σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση και την τελική έκβαση των ρευματικών παθήσεων.
Οι συνέπειες στις περιπτώσεις αυτές είναι η μη εφαρμογή κατάλληλης θεραπείας και η πρόκληση μη αναστρέψιμων βλαβών στις αρθρώσεις, καθώς και σοβαρών λειτουργικών διαταραχών ή αναπηρίας. Η καλύτερη κατανόηση της παθογένειας αρκετών φλεγμονωδών ρευματικών παθήσεων, είχε ως αποτέλεσμα την εισαγωγή των βιολογικών παραγόντων, που αποτελεί τη σημαντικότερη μέχρι σήμερα θεραπευτική εξέλιξη. Οι βιολογικοί παράγοντες εξουδετερώνουν είτε ορισμένα κύτταρα είτε τις λεγόμενες κυταροκίνες που παράγονται από κύτταρα και παίζουν κεντρικό ρόλο στην παθογένεια αυτών των παθήσεων. Αποτέλεσμα αυτής της εξουδετέρωσης είναι η καταστολή των παθογενετικών μηχανισμών και η δυνατότητα επίτευξης ύφεσης αυτών των σοβαρών παθήσεων.
Πηγή: www.iatronet.gr