Την τελευταία εικοσαετία δεν ήταν λίγες εκείνες οι φορές που ξέσπασε κάποιο διατροφικό σκάνδαλο ή επιδημία. Έτσι κάθε φορά νέα στοιχεία προκύπτoυν και η κλινική πρακτική αλλάζει. Νέες θεραπείες αντικαθιστούν τις παλιές – μερικές φορές επειδή είναι αποδεδειγμένα καλύτερες, και άλλες επειδή έχουν καλύτερο μάρκετινγκ…τρελές αγελάδες, διοξίνες, γρίπη των πουλερικών και πολλά άλλα. Και να τα εμβόλια και να ο πανικός και το ανακάτεμα μέχρι που να έρθει το επόμενο σκάνδαλο τρέχουμε όλοι σύσσωμοι να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για το προηγούμενο…(αλήθεια όταν ξεσπάει κάτι καινούριο τι γίνεται με το παλιό;)
Media, συμφέροντα και επιτήδειοι, μια μεγάλη πιάτσα φοβοκάπηλων στοχεύουν να σε κάνουν υποχόνδριους παρά τη θέλησή σου. Η πολιτική του φόβου άλλωστε πετυχαίνει σχεδόν πάντα. Κάπως έτσι λοιπόν τα τελευταία τρία χρόνια άρχισαν να εμφανίζονται στο γραφείο μου και αρκετών συναδέλφων αρκετά περιστατικά με καντιντίαση. Πριν ξεκινήσουμε κάποιο πρόγραμμα διατροφής ρώτησα τους «πάσχοντες» αν κάνουν κάποιου είδους θεραπεία με φάρμακα. Όλοι είπαν όχι (τυχαίο… δε νομίζω). Αυτό με έκανε να απορήσω και έτσι ρώτησα πως έγινε η διάγνωση. Από τα περιστατικά που είχαν τη δήθεν κάντιντα κανένα δεν είχε κάνει την απαιτούμενη καλλιέργεια στα κόπρανα ή το αίμα!!! Και όταν τους ρώτησα μα πως το καταλάβατε, έλαβα από όλους την ίδια απάντηση: Ένας «γιατρός» που πήγαν για το θέμα του πάχους, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι κάντιντα! Ο ίδιος «γιατρός»τους έδωσε την αντίστοιχη δίαιτα για να αδυνατίσουν και να σκοτώσουν και το μύκητα!!! Φυσικά το αποτέλεσμα μετά από λίγο καιρό ήταν να αδυνατίσει… το νευρικό τους σύστημα. Τώρα τελευταία έχει κοπάσει ελαφρώς αυτό το φαινόμενο… ή φοβία να το πω. Όμως ο φόβος και ο τρόμος είναι παντού… και να τα τεστ δυσανεξίας και να σου οι αλλεργίες στο σιτάρι… και να και η διατροφή χωρίς γλουτένη! (Σταματημό δεν έχουν πάντως! Όρεξη να έχεις να ασχολείσαι…).