Αναρρίχηση Βράχου και Αγωνιστική αναρρίχηση

Αναρρίχηση (climbing) ή αναρρίχηση βράχου (rock climbing / crag climbing) χαρακτηρίζεται το σκαρφάλωμα, με καλοκαιρινές συνθήκες (με χειμερινές συνθήκες χαρακτηρίζεται αλπινισμός), σε οποιαδήποτε κορυφή βουνού, που γίνεται όμως από την απόκρημνη πλευρά της (ορθοπλαγιά) και που αναγκαστικά εφαρμόζεται η αναρριχητική τεχνική (μικρού ή μεγάλου βαθμού δυσκολίας) και απαιτείται η χρήση διαφόρων βοηθητικών οργάνων (καρφιά, καρυδάκια, σχοινιά, καραμπίνερ κ.ά.).

Η αναρρίχηση διακρίνεται σε ελεύθερη και σε τεχνητή αναρρίχηση. Ελεύθερη αναρρίχηση (free climbing) είναι η αναρρίχηση που γίνεται με φυσικές κινήσεις, όπου ο αναρριχητής εκμεταλλεύεται το φυσικό ανάγλυφο του βράχου για την προώθησή του, δηλαδή τα πιασίματα και τα πατήματα που του προσφέρει η ορθοπλαγιά. Τα αναρριχητικά όργανα (καρφιά, σχοινί, καραμπίνερ κ.ά.) χρησιμοποιούνται μόνο για ασφάλεια και όχι για κίνηση. Τεχνητή αναρρίχηση (aid climbing / artificial climbing) είναι η αναρρίχηση που γίνεται με τη βοήθεια των αναρριχητικών οργάνων (καρφιά, σχοινί, καραμπίνερ, καρυδάκια, σκαλίτσες, τρυπάνια για βύσματα κ.ά.), τα οποία χρησιμοποιούνται εκτός από την ασφάλεια, και για την προώθηση ή κίνηση του αναρριχητή, δηλαδή χρησιμοποιεί, εκτός των φυσικών ανωμαλιών του βράχου, τεχνητά πιασίματα και πατήματα.

Ο όρος αναρρίχηση βράχου χρησιμοποιείται και για παρεμφερείς δραστηριότητες εκτός ορεινών όγκων, δηλαδή για αναρριχήσεις, συνήθως μεγάλης δυσκολίας, που γίνονται σε μεμονωμένα συγκροτήματα μικρών ή μεγάλων βράχων, σε χαμηλά βράχια ή ορθοπλαγιές δίπλα στη θάλασσα ή σε δρόμους ή σε βράχια λατομείων κ.ά. Οι δραστηριότητες αυτές σωστά χαρακτηρίζονται αναρριχήσεις βράχου, αλλά είναι συζητήσιμο εάν μπορούν να ενταχθούν στη σφαίρα της έννοιας ορειβασία. Οι αναρριχήσεις αυτές αναφέρονται είτε ως αθλητική αναρρίχηση (sport climbing), είτε ως αναρρίχηση bouldering. Το βέβαιο όμως είναι ότι όποιος ασχολείται αποκλειστικά με αυτού του είδους τις αναρριχήσεις, χωρίς να κάνει και ορειβασία, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ορειβάτης, αλλά μόνο αναρριχητής (climber).

Το φαινόμενο της αναρρίχησης σε τεχνητές πίστες, που έγινε άθλημα και ονομάζεται αγωνιστική αναρρίχηση, δεν έχει βέβαια καμία απολύτως σχέση με την ορειβασία ή με την αναρρίχηση βράχου (ούτε ανήκει σε αυτές τις δραστηριότητες, ούτε αποτελεί εξέλιξή τους), γιατί το πεδίο της ορειβασίας ή της αναρρίχησης βράχου είναι το βουνό ή ο βράχος αντίστοιχα, ενώ το πεδίο της αγωνιστικής αναρρίχησης βρίσκεται σε γυμναστήρια ή άλλους χώρους μιας πόλης και είναι ένας κατασκευασμένος τοίχος, κάθετος ή και με κλίση και με τεχνητά πιασίματα - πατήματα, στον οποίο γίνονται αναρριχήσεις (σκαρφαλώματα), για προπόνηση, επίδειξη ή αγώνες.

Αγωνιστική αναρρίχηση (competition climbing) είναι η αναρρίχηση σε τεχνητές πίστες ορισμένων διαστάσεων, σε κλειστό ή ανοικτό χώρο, που αναπαριστούν το φυσικό ανάγλυφο του βράχου. Οι πίστες αυτές έχουν επίπεδες επιφάνειες, δίεδρα, γωνίες και αρνητικές κλίσεις, ενώ υπάρχουν τεχνητά πιασίματα που μπορούν να τοποθετηθούν σε διάφορα σημεία δυσκολεύοντας τη διαδρομή του αγώνα. Πρώτος ανακηρύσσεται όποιος φθάσει το ψηλότερο σημείο της πίστας, ενώ τώρα τελευταία λαμβάνεται υπόψη και η ταχύτητα αναρρίχησης (χρόνος). Το άθλημα της Αγωνιστικής Αναρρίχησης καθιερώθηκε επίσημα από την U.I.A.A. τον Απρίλιο του 1988.

Απόσπασμα από άρθρο του Νίκου Νέζη

πηγή: Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας Αναρρίχησης