Μικρός ή μεγάλος διασκελισμός στους δρόμους αντοχής;

του Τζεφαλή  Δημήτρη

Στην ερώτηση εάν οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων πρέπει να κάνουν μικρό ή μεγάλο διασκελισμό, ένας αρχάριος δρομέας θα απαντήσει πιθανότατα, μεγάλο. Η ιδέα ότι κάνοντας μεγάλο διασκελισμό θα καλύψει γρηγορότερα μια απόσταση π.χ. 100 μέτρων κάνει τους περισσότερους να σχηματίζουν την λανθασμένη εντύπωση ότι ο διασκελισμός του δρομέα αντοχής πρέπει να είναι μεγάλος. Πρέπει να γίνει αντιληπτή η διαφορά των δρόμων ταχύτητας απ’ αυτούς της αντοχής.

Για να δούμε όμως ποια είναι τα μειονεκτήματα του μεγάλου διασκελισμού;

Πρώτον, κάνοντας μεγάλο διασκελισμό (overstriding όπως είναι ο αγγλικός όρος)  το πόδι προσγειώνεται μακριά από το κέντρο βάρους του σώματος. Αποτέλεσμα αυτού είναι το πόδι αντί να προσγειωθεί κάτω από τη λεκάνη και να ωθήσει το σώμα μπροστά, που είναι και το ζητούμενο του τρεξίματος, να το φρενάρει.

Δεύτερον, μετά από έναν μεγαλύτερο διασκελισμό το πόδι προσγειώνεται με τη φτέρνα και έτσι ο χρόνος επαφής με το έδαφος είναι πολύ μεγάλος. Μέχρι δηλαδή να περάσουν όλα τα σημεία του πέλματος από το έδαφος ακολουθώντας τη φτέρνα και να έρθει η μύτη του ποδιού για να σπρώξει, χάνεται πολύτιμος χρόνος που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ωφέλιμα ώστε να προωθηθεί ο αθλητής μπροστά.

Επίσης, απλώνοντας το διασκελισμό μας ο χρόνος πτήσης μεγαλώνει, ο αθλητής δεν προωθείται σωστά και αδρανεί άσκοπα στον αέρα. Έχει μετρηθεί εργαστηριακά ότι ο χρόνος επαφής των κορυφαίων αθλητών αντοχής στο έδαφος είναι σημαντικά μικρότερος, ακόμη και από μέτριους επαγγελματίες δρομείς! Στα αγωνίσματα αντοχής δε χρειάζεται να σηκώνεται το γόνατο πολύ ψηλά ούτε τα πόδια να απέχουν - ίπτανται πολύ από το έδαφος. Δεν είναι η κάθετη («πάνω – κάτω») κίνηση, που ωφελεί τον δρομέα αλλά η οριζόντια προωθητική κίνηση που θα μας φέρει πιο γρήγορα στον τερματισμό!

Τέλος, η δύναμη κρούσης μετά από έναν μεγάλο και ενδεχομένως αλτικότερο διασκελισμό είναι πολλαπλάσια σε σχέση με έναν μικρότερο και χαμηλότερο. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι δεκάδες χιλιάδες διασκελισμοί που γίνονται εβδομαδιαία επιβαρύνουν πολλαπλάσια το μυϊκό σύστημα, τις αρθρώσεις, τα οστά και τους τένοντες του δρομέα. Φανταστείτε ότι σε έναν αγώνα Μαραθωνίου δρόμου ο μέσος δρομέας πραγματοποιεί περισσότερους από 23.000 διασκελισμούς!