Sleeping low vs Train low to compete high

Έχει υποστηριχτεί πως οι προσαρμογές της συστηματικής προπόνησης είναι μεγαλύτερες όταν η άσκηση επαναλαμβάνεται με χαμηλά επίπεδα γλυκογόνου καθώς  υπό συνθήκες μειωμένης διαθεσιμότητας υδατανθράκων ίσως αυξάνει η οξειδωτική ικανότητα των σκελετικών μυών.

Για τα αθλήματα μεγάλων αποστάσεων μια τέτοια προσαρμογή οικονομίας, δηλαδή να καταναλώνει ο μυς λιγότερο γλυκογόνο και περισσότερο λίπος, είναι εξαιρετικά σημαντικό καθώς ευνοεί την εξοικονόμηση γλυκογόνου οπότε και την παράταση του χρόνου εξάντλησης. Από τις πιο μελετημένες τακτικές που βοηθούν τον αθλητή να γίνει πιο οικονομικός είναι η ”έκθεση” του αθλητή σε χαμηλούς υδατάνθρακες και η κατάνάλωση καρνιτίνης.

Οι δρομείς που προπονούνται έντονα υπό χαμηλή πρόσληψη υδατανθράκων (train low τακτική) τείνουν να αντιμετωπίζουν αδυναμία, κόπωση και κακή απόδοση. Μια νέα στρατηγική που ονομάζεται ” sleeping low- compete high” θα μπορούσε να δώσει στους αθλητές οφέλη με μικρότερη ταλαιπωρία.

Το πρωτόκολλο ”Train low- compete high”

Στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης οι αθλητικοί φυσιολόγοι ανέπτυξαν για πρώτη φορά το 2005 το πρωτόκολλο ”train low, compete high”, δηλαδή προπόνηση με χαμηλά επίπεδα γλυκογόνου για μεγιστοποιήση των επιδόσεων. Το πρωτόκολλο αυτό ενθαρρύνει την ιδέα των διπλών προπονήσεων κάθε δεύτερη ημέρα.

Εν συντομία στην πράξη, ο αθλητής τρώει το πρωινό για να τροφοδοτήσει την πρωινή προπόνηση, παραλείπει το μεσημεριανό γεύμα πριν από την απογευματινή προπόνηση, αφήνοντας τους μυς να εξαντλήσουν τις αποθήκες γλυκογόνου τους.