ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΧΥΛΟΣΙΤΟΔΙΑΙΤΑ

½ – 1 κιλό σίτου καθ’ ημέρα αφού καθαρισθεί και πλυθεί αφήνεται σε χλιαρό νερό επί μία ώρα να μουσκέψει. Καθαρισμένο αυτό από κάθε ξένη ουσία βράζεται σε ανάλογη ποσότητα νερού (6-10) φορές περισσότερου επί κάποιες ώρες (5-6) μέχρι πολτοποιήσεως. Έπειτα κενώνεται ο χυλός σε πιάτα, χωρίς σπυριά και αφήνεται να κρυώσει. Μερικοί αφού καθαρίσουν και πλύνουν το σιτάρι το στεγνώνουν και έπειτα το κοπανίζουν όπως βγει ή φλούδα ή το σπάζουν σε μηχανή όπως το μπλυγκούρι και έπειτα το βράζουν. Με τέτοια κατεργασία ο χυλός ετοιμάζεται γρηγορότερα.

Επειδή η πιο πάνω παρασκευή του χυλού αργεί και ένεκα αυτού πολλοί δεν αποφασίζουν να κάνουν τη δίαιτα συνεννοήθηκα στη Γερμανία με το εργοστάσιο Milnpa Pauly G. in. b. H. Friedrichsdorf im Taunus, το οποίο ανέλαβε να παρασκευάσει από σιτάρι ένα παράγωγο, με το οποίο χωρίς μακροχρόνιο βράσιμο να ετοιμάζεται χυλός σίτου.

Με μία νέα μέθοδο παρασκευάστηκε όντος στο εργοστάσιο μία χιονώδης ουσία (όχι άλευρο) από σιτάρι, εκ της οποίας ο χυλός ετοιμάζεται τάχιστα, χωρίς κόπο και φροντίδα. 8 κουτάλια σούπας ήτοι 40 γρ. του προϊόντος βράζονται σε 400 γρ. νερό σε μέτρια εντάσεως φωτιά έως ότου να φουσκώσει καλά, ανακατώνοντας αυτό διά να μη τσικνώσει. Σε 3 λεπτά ο χυλός είναι έτοιμος. Όταν κρυώσει στο πιάτο γίνεται σαν κρέμα και τρώγεται ευχαρίστως με λίγη ζάχαρη και σιρόπι κομπόστας 4-5 πιάτα την ημέρα. Διά της καινοτομίας αυτής γίνεται οικονομία και χρόνου και καυσίμου ύλης. Η εφαρμογή στην πράξη πέτυχε πολύ. Η έως τώρα διάδοση του προϊόντος έχε περίφημα αποτελέσματα.

Η δίαιτα αυτή πρέπει να γίνει 5 ημέρες έως 20. 

Στις ελαφρές γαστρίτιδας δίαιτα έως μίας εβδομάδος αρκεί για να υποχωρήσουν τα ενοχλήματα. Όταν όμως συνυπάρξουν και άλλες βλάβες, από το συκώτι κλπ. χρειάζονται περισσότερες ημέρες διαίτης. Αλλά και μόνο 3 ημερών δίαιτα ωφελεί. Οπωσδήποτε επειδή είναι τροφή νόστιμη, δεν την βαριούνται οι περισσότεροι άρρωστοι. Την τρώνε με ευχαρίστηση.
Ο χυλός πρέπει να παρασκευάζεται φρέσκος κάθε μέρα, διά να μη ξινίζει και τρώγεται καλλίτερα κρύος τους περισσότερους μήνες, λίγο ζεστός τον χειμώνα. Εφόσον οι περισσότεροι άρρωστοι έχουν φλόγωση στομαχοεντερική, δροσίζεται με αυτό ο γαστρεντερικός σωλήνας και θεραπεύεται γρηγορότερα. Σε περιπτώσεις όπως (γρίπη, βρογχίτης κλπ.) ο άρρωστος μπορεί να παίρνει το χυλό λίγο ζεστό.

Κατά την διάρκεια της δίαιτας αυτής δεν πρέπει να παίρνει άλλη τροφή, ιδίως στερεά.

Ψωμί, πατάτες μακαρόνια, ρύζι κλπ. απαγορεύονται. Διότι με τέτοιες τροφές σχηματίζονται στα έντερα κόπρανα εμποδίζοντας την ριζική κάθαρση αυτών, ενώ με τον χυλό σίτου όχι μόνο δεν γίνονται περιττώματα, αλλά και η κολλημένη στα εντερικά τοιχώματα ακαθαρσία λιώνει. Έτσι εντός μερικών ημερών επιτυγχάνεται ριζική κάθαρση των εντέρων, καλλίτερα από οποιαδήποτε καθαρτικά και φάρμακα.

Κατά τη δίαιτα επιτρέπονται οπωρικά, το καλοκαίρι βερίκοκα, ροδάκινα, αχλάδια κρυστάλλια ώριμα, ξεφλουδισμένα, πεπόνι, καρπούζι, σταφύλια χωρίς φλούδες και κουκούτσια. 

Τον χειμώνα μήλα αφράτα ωμά ή βρασμένα, μπανάνες. Επίσης επιτρέπεσαι γλυκό από μήλα, κυδώνια κλπ. Δύο πιατάκια την ημέρα, πρωί και απόγευμα, αλλά πελτέ, όχι τριφτό, το οποίο είναι δύσπεπτο.

Η φρουτοθεραπεία είναι λαμπρό σύστημα θεραπευτικής διαίτης. Ξεφλογίζεται διά αυτής ο γαστρικός σωλήνας. Επί πλέον ο οργανισμός προμηθεύεται τροφή στερημένη αλατιού και τοξινών. Το πρωί μάλιστα με άδειο στομάχι, αντί τού συνήθους γαλακτοβουτύρου, κάποτε ή συχνά, ένα πιάτο βερίκοκα ροδάκινα ξεφλουδισμένα, αχλάδια κρυστάλλια ή μήλα αφράτα είναι άριστη τροφή ξεφλογιστική του στομάχου, καθαρτική των εντέρων και αποτοξινωτική του σώματος. Μη ώριμα δε οπωρικά βλάπτουν τη κούρα.

Οι ξηροί καρποί αμύγδαλα, καρύδια, κάστανα, φουντούκια αγορεύονται απολύτως στους θεραπευομένους με χυλό σιταριού. Γιατί για την χώνεψή τους τους αναγκάζεται να εργασθεί ο πεπτικός σωλήνας και διότι, όπως γίνεται με όλες τις στερεές τροφές, σχηματίζονται κόπρανα εμποδίζοντας τη ριζική κάθαρση των εντέρων.

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας συνιστούμε και χυμό φρούτων, πορτοκαλάδες, βυσινάδες, μηλόζουμο κλπ. Με την υγρή αυτή τροφή ξεφλογίζεται, ξεπλένεται ο γαστρικός σωλήνας και διευκολύνεται με αυτό η φυσιολογική αποκατάσταση της λειτουργικότητας των πεπτικών σπλάγχνων. Την ζωμο-φρουτοθεραπεία συνιστούμε ιδιαιτέρως στο έλκος του στομάχου και δωδεκαδακτύλου.

Η επί κάποιων ημερών χυλοσιτοδίαιτα δεν φέρνει αδυναμία, όπως νομίζεται από μερικούς. Πλείστοι έκαμαν την δίαιτα χωρίς να διακόψουν την εργασία τους. Άλλως τε άμεσος σκοπός της δίαιτας αυτής δεν είναι να δυναμώσει ο άρρωστος, αλλά να καθαρισθεί ο γαστρικός σωλήνας και να αποτοξινωθεί το σώμα. Όταν αυτά επιτευχθούν, ακολουθεί φυσική όρεξη, οι άρρωστοι τρώνε καλλίτερα και περισσότερο, χωνεύουν την τροφή και δυναμώνουν.

Σε πολλούς άρρωστους συνέστησα ανάπαυση κατά την θεραπεία, η οποία βεβαίως είναι προτιμότερη για όσους μπορούν να παραλείψουν την εργασία τους για κάποιες ημέρες. Η θεραπεία τους γίνεται με αυτό καλλίτερη και σε μέρος με παρακολούθηση, ασφαλέστερη, επίσης οι πολύ εξαντλημένοι ή έχοντες βαριά εργασία υποχρεώθηκαν να μείνουν λίγες ημέρες στο σπίτι τους. Αυτονόητο ότι οι βαρέως ασθενείς έκαναν την θεραπεία στο κρεβάτι.
Πάντως και κατά την εφαρμογή του νέου τούτου συστήματος θεραπείας ισχύει το του Ιπποκράτους «Ξεντεκμαίρεσθαι δέ χρή καί τόν νοσέοντα εις έξαρκέση τή διαίτη Προς τήν ακμήν τής νούσου» δηλ. πρέπει να εκτιμήσουμε καλώς και την αντοχή του αρρώστου, εάν θα μπορέσει να κάνει τη δίαιτα μέχρι της κρίσεως της νόσου.

Το ποσό θερμίδων το απαιτούμενο για τους ενηλίκους προς συντήρηση της ζωής ορίζεται σε ανάπαυση σε 1800-2000 κατά 24ωρο, αυξανόμενη δε της εργασίας, αναλόγως του επαγγέλματος, από 2000-4400, 1/2 κιλό σίτου δίδει 1500 θερμίδες, 200 γρ. του βιομηχανοποιηθέντος παρασκευάσματος, όσο χρειάζεται για δόση μιας ημέρας, δίνει 700 θερμίδες, 100 γρ. σταφύλια 77 θερμίδες ήτοι 1 κιλό καθ’ ημέρα 770 θερμίδες, 100 γρ. μπανάνες 68 θερμίδες, 100 γρ. σιρόπι 300 θερμίδες και οι μαρμελάδες επίσης. Συνεπώς με αυτή τη δίαιτα συμπληρώνεται η απαιτουμένη ποσότητα των θερμίδων προς θρέψη του σώματος. Αλλά η λεπτομερειακή αυτή άποψη των μονάδων θερμότητας, δεν πρέπει να πολύ λογαριάζεται κατά τη νέα αυτή θεραπευτική δίαιτα. Ότι χρειάζεται απαραιτήτως στους αρρώστους, είναι να καθαρίσουν τον γαστρικό σωλήνα και αποτοξινώσουν το σώμα τους. Αυτό πρέπει να έχουν υπ όψιν τους οι πάσχοντες και όχι το εάν επί κάποιες ημέρας θα πάρουν λιγότερες θερμίδες.

Εάν κατά την δίαιτα χάσουν μερικά κιλά από το βάρος του σώματός τους, αυτά αντιπροσωπεύουν τα περιττά λίπη και σκτουργιές των ιστών, τα οποία καίγονται. Ακριβώς ένεκα τούτου μετά την δίαιτα οι ιστοί τού σώματος γίνονται ελαστικότεροι, υγιέστεροι, ο οργανισμός κατά ένα βαθμό ξανανιώνει. Από της απόψεως ταύτης η χυλοσιτοκούρα, η εκτιθέμενη σε αυτό το βιβλίο διαιτο-φυσιοθεραπεία δύναται να θεωρηθεί ως άριστο μέσο για απόκτηση λυγερού σώματος και γενικώς το καλλίτερο των έως τώρα εφευρεθέντων μέσων κατά του προώρου γήρατος.

Μετά την δίαιτα με χυλό σίτου 5-20 ημερών, η συνέχιση προς τη δίαιτα αναρρώσεως δεν πρέπει να γίνει απότομα με σκληρές τροφές, για να μην τυχόν ερεθιστεί ο μόλις ξανασχηματισμένος εσωτερικός υμένας των εντέρων.

 Η αλλαγή της δίαιτας, η αύξηση της τροφής πρέπει να γίνεται βαθμιαίως. Πρώτα χορτόσουπα από κολοκυθάκια πατάτες κλπ. στραγγισμένα χόρτα πουρέ, κρέμες, γιαούρτι, χόρτα βραστά και έπειτα στερεότερη τροφή.

Η τροφή πρέπει πάντοτε να μασιέται καλώς και για αυτό εάν τα δόντια είναι χαλασμένα, πρέπει απαραιτήτως να διορθώνονται. 

Όταν η τροφή μασηθεί τέλεια στο στόμα κατεβαίνει σαν πολτός στο στομάχι, δε δυσκολεύεται αυτό στην περαιτέρω κατεργασίας της πέψεως.

Το γάλα άλλοτε βασικό είδος της δίαιτας των αρρώστων δεν συνιστάται στη διαιτοθεραπεία που περιγράφουμε, διότι το λεύκωμά του μετατρέπεται στο στομάχι τυρίνη, η οποία δεν είναι εύπεπτη, όπως ο χυλός.

Σε μερικούς αρρώστους που βαριούνται μετά από μερικές ημέρες τη δίαιτα χυλού σίτου, συνιστώ εναλλάξ δίαιτα μια μέρα με χυλό σίτου, την άλλη μέρα στραγγισμένη χορτόπουπα, μέχρις ότου λιώσει η ακαθαρσία στα έντερα και βγει με τα κλύσματα.

Ο ασθενής θα εννοήσει την απαλλαγή του εκ τούτου από το τελειωτικό παύσιμο των γαστρικών ενοχλημάτων, ο δε γιατρός θα διαπιστώσει διά της κλινικής εξετάσεως ότι η κοιλία, τα έντερα ξεπρήστηκαν, οι κατά τόπους σκληρίαι διαλύθηκαν. Στους μικρής ηλικίας αρρώστους η δίαιτα πρέπει να γίνεται λιγότερες ήμερες, καθόσον ο πεπτικός σωλήνας τους δεν έχει πολλές επικολλημένες ακαθαρσίες, όπως των ενηλίκων. Και η ποσότητα του χυλοσίτου είναι αναλόγως λιγότερη.

Αποτοξίνωση και θεραπεία με χυλό σιταριού

Κατά αυτής της νοσηρής καταστάσεως του γαστρικού σωλήνα και της δηλητηριάσεως του σώματος από αυτή, εφαρμόζω από χρόνια με πολλή επιτυχία τη δίαιτα με χυλό σίτου, η οποία ωφελεί για τους εξής λόγους:

Με τον χυλό σίτου τρέφεται ο οργανισμός χωρίς να κουράζονται τα πεπτικά όργανα.
Χωνεύεται και απορροφάται από το στομάχι και τα έντερα χωρίς την πολλή εργασία τους, χωρίς να γίνουν πολλές περισταλτικές κινήσεις. Για αυτό οι άρρωστοι αισθάνονται με την τροφή αυτή ελαφρότητα κατά την πέψη.

Άλλη ωφέλεια


Ο χυλός εύπεπτος, όπως είναι διηθούμενος στον γαστρικό σωλήνα συντελεί όπως δια της χολής και των εντερικών υγρών γίνεται διάλυσης των επικολλημένων αναφομοίωτων ουσιών στα έντερα, οι οποίες βγαίνουν με τις κενώσεις και με τις εκκρίσεις. Δια υγροσκοπικής επιδράσεως του χυλοσίτου αυτόκαθαρίζεται ο γαστρεντερικός σωλήνας και οι εντερικοί έλικες, επανακτούν την φυσιολογική λειτουργικότητα, την περισταλτικότητά τους, γιατρευόμενοι ριζικώς. Ως εκ τούτου η χυλοσιτοδίαιτα αποδεικνύεται για τις γαστρικές ασθένειες ουσιαστικής, βέβαιης ωφελείας φάρμακο.

Σε πολλούς, γαστροπαθείς αρρώστους παρατήρησα διά της κλινικής εξετάσεως ότι τα έντερα και ιδίως το παχύ έντερο, ένεκα του επικολλημένου πουρί, έχουν πρηξίματα και σκληρίες επώδυνες.

Με τον χυλό σίτου ως τροφή η συχνή αυτή πάθηση υποχωρεί. Γιατί με αυτή την δίαιτα, η παλαιά επικολλημένη ακαθαρσία λιώνει και βγαίνει με τις κενώσεις. Για αυτό τα έντερα ξεπρήζονται, αυτοκαθαρίζονται και η γαστρίτιδα, η κολίτιδα, που έχουν οι περισσότεροι άρρωστοι, γιατρεύεται ριζικώς. Με τις κοπρικέςς ακαθαρσίες πέφτουν από τον εντερικό σωλήνα μερικές φορές βλέννες και πέτσες. Αυτές είναι κομματάκια του εσωτερικού υμένα των εντέρων, ο οποίος είναι φλογισμένος στις χρόνιες εντεροπάθειες ή σάπιος και για αυτό αποπίπτει.

Κάποτε οι βλεννοπέτσες είναι άφθονες, για αυτό και οι θεραπευόμενοι ανησυχούν. Αλλά είναι παράλογη η στενοχώρια από αυτό. Όταν ο γαστρεντερικός σωλήνας είναι πεπαχυμένος από άπεπτες ακαθαρσίες, ιδίως στους παχυσάρκους γαστροπαθείς, έντεροκολιτικούς κλπ. κατά την κάθαρση με χυλοδίαιτα και κλύσματα είναι επόμενο να βγαίνουν πολλές βλέννες. Δεν είναι αυτή η ασθένεια, όπως νομίζουν οι άρρωστοι, άλλα αποτέλεσμα της γινόμενης αυτοκαθάρσεως των εντέρων.

Αφού πέσουν οι βλεννοπέτσες και καθαρισθεί καλά το έντερο βγαίνει καινούργιος εσωτερικός υμένας, καθόσον οι ιστοί του σώματος έχουν εμφύτως την δυνατότητα να αναπαράγονται.

Η γινομένη αυτή ανάπλασαση του έσω τοιχώματος των εντέρων αποτελεί τη βάση ριζικής φυσιοθεραπείας των γαστρεντερικών νόσων. Αυτή η αναπλαστική θεραπεία γίνεται σε 10-20 ημέρες. Στα νεαρά άτομα σε λίγες ημέρες, διότι η ζωτικότης του οργανισμού των είναι εντονότερη.

Στις μεγαλύτερες ηλικίες, όταν η βλεννογόνος ακαθαρσία στα έντερα είναι αποσκληρυμένη και περισσότερη, η ανατομοφυσιολογική αποκατάσταση στα έντερα γίνεται βραδύτερα.

Άλλη ωφέλεια

Ο χυλός σίτου προκαλεί άφθονη διούρηση, στους περισσοτέρους αρρώστους από τις πρώτες ημέρες, σε άλλους αργότερα. Ενώ οι ενήλικοι βγάζουν συνήθως 1 κιλό ούρα στο 24ωρο, με το χυλό σίτου αυξάνουν αυτά στο διπλάσιο και τριπλάσιο Μέχρι 3 1/2 κιλά έκκριση στο 24ωρο παρατήρησα.

Η αύξησης των ούρων οφείλεται στο ότι οι αφομοιώσεις από τους ιστούς γίνονται νωρίτερα, συνεπεία της μη απορροφήσεως σηπτικών υλών από τα έντερα, λόγω της δια της χυλοσιτοδιαίτης αυτοκαθάρσεως τους. Δία της άφθονου ουρήσεως βγαίνουν πολλά υγρά, άλατα, και τοξίνες του σώματος.

Ο οργανισμός ξαλαφρώνει από πολλές περιττές ύλες. Αποτοξινώνεται.

Αποτελεί δε αυτή γενική αποτοξίνωση, βασική προϋπόθεση για τη θεραπεία όλου του σώματος και των περισσότερων επί μέρους βλαβών του.

Καθοριζομένου του οργανισμού από τις κατακρατούμενες σε αυτό τοξίνες και άλατα, η αφομοίωση στους ιστούς γίνεται φυσιολογικότερη. Αυτό είναι συνεπεία της εξηγούμενης αποτοξινώσεως, τακτοποιούμενης φυσιολογικός της λειτουργικότητας των ιστών, οι κατά τόπους βλάβες διαλύονται, αυτοθεραπεύονται, ο όλος οργανισμός δια της έμφυτου αναπλαστικής δυνάμεως του αυτοεξυγιαίνεται.

Γεγονός είναι ότι γιατρεύθηκαν διά της χυλοσιτοθεραπείας από ετών στη Θεσσαλονίκη, στην Ελλάδα πολλές χιλιάδες άρρωστοι από ασθένειες του στομάχου, του ήπατος, εντέρων, νεφρών, αίματος, των σπλάγχνων και ιστών του σώματος, του δέρματος κλπ.

Δίαιτα με χυλό σίτου έκαναν και οι αρχαίοι

Ο Ιπποκράτης γράφει ότι οι περισσότεροι των ιατρών συνήθιζαν να αναγράφουν κατά την διαδρομή των οξέων νοσημάτων «πτισάνην κριθών» η οποία ήταν δυο ειδών, αδιήθητος και διηθημένη.

Και ο Γαληνός αναφέρει ότι «κριθώδη πτισάνην δι’ οθονίου διηθέοντες διδόασι» δηλ κριθάρι βρασμένο αφού το στράγγιζαν από τουλπάνι έδιδαν στους άρρωστους το χυλό.
Για την διηθημένη πτισάνη, ήτοι το χυλό χωρίς σπυριά, ιδού τι αναφέρει ο πατέρας της Ιατρικής.

«Ή πτισάνη μέν λοιπόν, φρονώ ότι ορθώς προεκρίθη των σιτηρών γευμάτων εν τούτοις τοις νοσήμασι και επαινώ βεβαίως τούς προκρίναντας ταΰτην. Διότι το γλίσχρασμα αυτής είνε λεΐον και ομογενές και εύχάριστον και ολισιθηρόν και μετρίως πλαδαρόν και άδιψον και εΰέκπλυτον και οΰτε στέψιν φέρει ούτε δυσκολίαν έν τη πέψει, ούτε και άνοιδίσκεται εν τη κοιλία, διότι έχει λάβη κατά τήν εψησιν τήν μεγίστην διόγκωσιν τήν υπό τής φΰσεως αυτής επιτρεπομένην»

Η αδιήθητος πτισάνη είναι όπως το γνωστόν κολυβόζωμο, το οποίο παρασκευάζεται στις οικογενείας όταν κάνουν κόλλυβα για τα μνημόσυνα κτλ. Άλλα ο για θεραπεία χυλός σίτου διαφέρει από το κολυβόζωμο κατά το ότι δεν έχει καθόλου σπυριά, ούτε καρύδια ή μύγδαλα κτλ. άλλα μόνο ζάχαρη. Όταν περιέχει τέτοια μη ευκολόπεπτα στοιχεία, σχηματίζονται κόπρανα, δεν επιτυγχάνεται καλά ο θεραπευτικός σκοπός του να ξεπλυθεί ο γαστρεντερικός σωλήνας.

Στην Τουρκία διαδεδομένο είναι το ασιουρέ, το οποίο όμως έχει σπιργιά σταριού, καρύδια σταφίδες κτλ. Στην Αγγλία ανάλογο είναι το πόριτζ, πρωινή λαϊκή τροφή από σιτάρι βρασμένο και γάλα. Και τα δύο εν σχέση με την παθογένεια που περιγράφουμε, είναι κατά τινά βαθμό ωφέλιμη τροφή.

Σε πολλά μέρη από της αρχαίας εποχής συνηθίζεται να τρώγουν σιτάρι βρασμένο, έχει δε ή τοιαύτη τροφή κάποιαν θρησκευτικό υγιεινή έννοια. Στον Πόντο η δίαιτα αυτή λέγεται καντουμά, γίνεται ιδία την Σαρακοστή και θεωρείται ότι συντελεί προς καλυτέρευση της υγείας. Σε άλλα μέρη την παραμονή της πρωτοχρονιάς τρώγουν σιτάρι βρασμένο. Εις το Μοναστήρι της Μακεδονίας τις πρώτες εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής κατά έθιμο θρησκευτικό τρώγουν σιτάρι βρασμένο.

Βιολογική εξήγηση της θεραπείας

Το σιτάρι περιέχει: λεύκωμα 13% άμυλο 67% νερό 14% κυτταρίνη 3% άλατα 2% λίπος 1%.
Όταν βράση το σιτάρι σε νερό, το λεύκωμά του γίνεται κολλοειδής διάλυσης, ευκολότερα πεπτομένη. Επειδή έχει τούτο μοριακό βάρος μικρότερο άλλων ζωικών λευκωμάτων, διασπάται ευκόλως εις μικρότερα πεπτίδια, τα οποία ταχέως πέπτονται.

Το άμυλο (C6H10O5)v έχει ειδικό βάρος 1.629 αποτελείται από μικροσκοπικούς στρόγγυλους κόκκους μεγέθους μεταξύ 0,002-0,004 χιλιοστομέτρων.

Κατά την βράση οι κόκκοι του από την πρόσληψη νερού διογκόνοντε και σπάνε και έτσι σχηματίζεται ιξώδης μάζα, η αμυλόκολλα, η οποία γρήγορα επίσης πέπτεται, απορροφάται. Ένεκα τούτων, η παρατηρούμενη κατά την δίαιτα με χυλό σίτου ελαφρότητα στο στομάχι. Ενώ 4-5 πιάτα τροφή την ημέρα μπαίνει στο πεπτικό σωλήνα, η αίσθηση βάρους δεν υπάρχει καθόλου. Αυτό είναι η πρώτη αισθητή ανακούφιση των θεραπευομένων δυσπεπτικών.

Κατά την Φυσιολογία η εκκρινόμενη από το συκώτι και δια του χοληδόχου πόρου εκχυνομένη στο έντερο χολή, συντελεί όπως το λίπος διασπάται σε γλυκερίνη, ευδιάλυτο στο νερό και σε άλλες λιπαρές ουσίας, γινομένας δια περαιτέρω βιοχημικών επεξεργασιών ευαπορροφήτους.

Ο χυλός σίτου επειδή ως τροφή έχει ελαχιστότατο λίπος, διηθούμενος προς απορρόφηση του στο έσω τοίχωμα των εντέρων, συντελεί όπως διά της χολής και των πεπτικών υγρών γίνεται διάλυση των λιπαρών ουσιών, όσες ανάμικτες με άλατα και περιττωματικές ύλες είναι επικολλημένες στο έσω τοίχωμα των εντέρων, παρεμποδίζουν την απορρόφηση της τροφής.

Όπως στους σωλήνας της θερμάστρας υπάρχει καπνιά, στους υδροσωλήνας πουρί από άλατα κλπ. του νερού, έτσι και στον εντερικό σωλήνα υπάρχει ακαθαρσία, χρονίως επικολλημένη.

Σε αυτή την ακαθαρσία των εντέρων οφείλονται οι περισσότερες τοπικές και γενικές ασθένειες.

Η Παθολογία δεν δίδει προσοχή, δεν υπολογίζει καν τοιαύτην εν τω εντερικό σωλήνα κατάσταση. Μελετώντας μονομερώς τις νόσους σαν ξεχωριστές οντότητες (υπερχλωρυδρία, υποπεψία κλπ.) ορίζει τη διάγνωση από την τοιαύτην ή τοιαύτην κλινική εκδήλωση, τούτο ή εκείνο το αποτέλεσμα της νοσήσεως, από το άλφα ή βήτα εργαστηριακό εύρημα.

— Να δω τη γλώσσα σου. Γλώσσα λευκωπώς επίχριστος

Αυτή είναι η σπουδαία παρατήρηση της κλινικής εξετάσεως. Το ότι παρακάτω ο στόμαχος είναι περισσότερο επίχριστος, τα έντερα έχουν επίχρισμα πυκνότερο και φλογισμένο και το παχύ έντερο επικάθισμα ακόμη περισσότερο και ακαθαρτότερο, αυτά για τη Νοσολογία, την Διαγνωστική είναι, ασήμαντα πράγματα.

Έτσι οι πάσχοντες υπερχλωρυδρία χρόνια περνούν σκονάκια σόδας κλπ. χωρίς να γιατρεύονται ριζικώς. Διότι το αυξημένο υδροχλωρικό οξύ του στομάχου των δεν είναι η ασθένεια, άλλα αποτέλεσμα, μία λεπτομερειακή εκδήλωση αυτής.

Οι πάσχοντες υπερπεψία ή υποπεψία όση δίαιτα και αν κάνουν με όχι τσιγαριστά αλλά βραστά, με όχι ψωμί αλλά παξιμάδια, δεν γιατρεύονται. Διότι σκληρή τροφή ερεθίζει το πάσχοντα εσωτερικό υμένα του γαστρικού σωλήνα και ένεκα αυτού η δυσπεψία τους χρονίζει.

Εάν όμως οι άρρωστοι αυτοί κάνουν επί τινάς ημέρας δίαιτα με χυλό σίτου, το επικαθισμένο λίπος και τα άλατα λιώνουν, η εσωτερική επιφάνεια του γαστρεντερικού σωλήνα καθαρίζεται. Από αυτό και η ταγκίλα και καΐλα που αισθάνονται οι περισσότεροι άρρωστοι υποχωρεί, χάνεται και η μυρωδιά του στόματος.

Διαλυομένης με τον χυλό σίτου της ακαθαρσίας των εντέρων, ο γαστρικός σωλήνας ξεφλογίζεται. Ένεκα τούτου παύει η δίψα που έχουν οι περισσότεροι γαστροπαθείς.

Όλοι όσοι έκαναν την δίαιτα μου ανέφεραν ότι κατά την διάρκεια της δεν θέλουν νερό, το οποίο σημαίνει ότι η γαστρική φλόγωση χάνεται. Και ενώ δεν πίνουν νερό, έχουν άφθονα ούρα, δείγμα ότι ο οργανισμός τους αποτοξινώνεται.

Οι περισταλτικές κινήσεις των εντέρων για την προώθηση της τροφής σε αυτή γίνονται κατά την Φυσιολογία ως εξής:

Συστελλομένων διαδοχικώς των λείων μυϊκών ινών γίνεται περίσφιγξης κατά τμήματα του εντέρου, ενώ του παρακάτω τμήματος το τοίχωμα χαλαρώνει. Μετά από λίγο άλλη μυϊκή συστολή προκαλεί περίσφιγξη και τούτου, προωθούσα την τροφή προς το επόμενο χαλαρωμένο τμήμα και ούτω καθεξής. Οι ρυθμικές αυτές κινήσεις γίνονται, επιδράσει του εντερικού νευρικού πλέγματος στο δωδεκαδάκτυλο μετά σχετικώς μεγάλης ταχύτητος (16-22 κατά πρώτο λεπτό) παρά το παχύ όμως έντερο η ταχύτης μετριάζεται (1-5 κατά 1′).

Όταν γίνεται η δίαιτα με χυλό σίτου, δεν σχηματίζονται νέα κόπρα, αλλά τουναντίον διαλύεται από την επίδραση των εντερικών υγρών η επικολλημένη άπεπτη ακάθαρτη ύλη, σχηματίζονται κατά τις περισφίγξεις ιδίως του παχέους έντερου, τα μικρά σκληρά σαν κατσικίσια κόπρανα, που βγαίνουν κατά τις πρώτες ημέρες της διαιτοθεραπείας.

Η καθαριστική των εντέρων ιδιότητα του χυλού σίτου δύναται να παρομοιαστεί με την κάθαρση που κάνουν στα εργοστάσια, στις σωληνώσεις των ατμολεβήτων, με διάλυση πατάτας. Όταν στο έσω τοίχωμα των σωλήνων καθίσει πουρί από ανόργανα άλατα των υδρατμών, οι τεχνίτες διοχετεύουν με έμβολο χυλό πατάτας, δια του οποίου λιώνουν οι σκουριές των σωλήνων.

Το ίδιο συμβαίνει με τον χυλό σίτου στον εντερικό σωλήνα. Με την τροφή αυτή αυτοκαθαρίζονται οι εντερικοί έλικες και επαναλαμβάνουν την κανονική εργασία των περισταλτικών, των εκκρεμοειδών κινήσεων, προς πέψη και απορρόφηση της τροφής.

Με την αυτή κάθαρση του γαστρικού σωλήνα καταπολεμούνται ριζικώς και τα παράσιτα και πρωτόζωα τα εγκατεστημένα μέσα στα έντερα. Διότι διαλυόμενο το κοπρικό πουρί, το οποίο εκβάλλεται δια των εντεροκλυσμάτων, τα παράσιτα κλπ. δεν βρίσκουν πλέον έδαφος κατάλληλο προς ανάπτυξη και χάνονται οριστικώς.

Πηγή: www.bioathens.com/