Ενώ όμως οι περισσότεροι διατροφολόγοι και γιατροί συμφωνούν ότι τα τρόφιμα αυτά μπορεί πράγματι να είναι καλά για τον οργανισμό, πολλοί άλλοι θεωρούν πως ο όρος super τροφή θα πρέπει να εκλείψει για πολλές απ' αυτές.


Το 2007 η Ευρωπαϊκή Ενωση θέσπισε νομοθεσία για την απαγόρευση του όρου super τροφή στις συσκευασίες, εκτός αν ο ισχυρισμός μπορεί να υποστηριχθεί από επιστημονικά στοιχεία.


Οι super τροφές γενικά θεωρείται πως περιέχουν μια ευρεία ποικιλία των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, καθώς επίσης μεγάλες δόσεις αντιοξειδωτικών, πολυφαινόλες, βιταμίνες και μέταλλα. Τα οφέλη για την υγεία των φρούτων και των λαχανικών όπως τα βατόμουρα, το μπρόκολο, το λάχανο και το κατσαρό λάχανο είναι πολύ καλά τεκμηριωμένα, αλλά ποια τρόφιμα απ' αυτά που έτρωγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι θεωρούνταν εξαιρετικά υγιεινά;


Ισως δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλά από τα τρόφιμα που πιστεύεται ότι θεωρούνταν ανώτερα εδώ και χιλιάδες χρόνια, βρίσκονται συνήθως στα περισσότερα σούπερ μάρκετ σήμερα. Το πανταχού παρόν σκόρδο, για παράδειγμα, είναι ένα από τα παλαιότερα καλλιεργούμενα φυτά στον κόσμο. Επιγραφές στις πυραμίδες της Γκίζας δείχνουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι εργάτες που έχτισαν τις πυραμίδες, εκτιμούσαν το σκόρδο για την ικανότητά του να αυξάνει την φυσική δύναμη και αντοχή τους. Επίσης, τόσο ο στρατός όσο και οι αθλητές στην αρχαία Ελλάδα, κατανάλωναν σκόρδο πριν εμπλακούν στην μάχη ή πριν αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην αρχαία Κίνα το σκόρδο είχε προορισμό να ανακουφίσει το πεπτικό και αναπνευστικό σύστημα καθώς να απαλύνει τα συμπτώματα στα άτομα που έχουν πάθει κατάθλιψη. Στην πραγματικότητα, αναφορές στις διάφορες ιδιότητες του σκόρδου, από την προστασία των λοιμώξεων μέχρι τη θεραπεία των πονοκεφάλων μπορούν να βρεθούν σχεδόν σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Ρώμης, της Σουμερίας, της Βαβυλώνας, της Ασσυρίας και της Ινδίας μεταξύ άλλων.


Κινόα, η καλύτερη τροφή του 2013


Η κινόα, που καλλιεργείται ψηλά, στα βουνά των Ανδεων του Περού, τη Βολιβία και τη Χιλή για περισσότερα από 5.000 χρόνια είναι ένας σπόρος που μοιάζει με ρύζι και ήταν ζωτικής σημασίας για τους Ινκας, που αναφέρονται σ’ αυτήν ως «μητέρα των σιτηρών». Το φυτό θεωρούνταν τόσο ιερό ώστε οι ιερείς έκαναν προσφορές του κόκκου στον θεό Ηλιο Ιντι, ενώ ο στρατός στηριζόταν στις εκστρατείες σε ένα μείγμα από κινόα και λίπος, που ονομαζόταν «μπάλες πολέμου» για να έχει αντοχή. Οντας η μόνη πηγή πλήρους πρωτεΐνης με βάση τα φυτά και διαθέτοντας τα 9 απαραίτητα αμινοξέα, η κινόα είδε την δημοτικότητα και τη ζήτησή της να αυξάνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ το 2013 ως το «Διεθνές Ετος Κινόα». 


Τεφ, το αρχαίο σιτάρι της Αιθιοπίας

Μερικά άλλα τρόφιμα που έλκουν την καταγωγή τους από την αρχαιότητα, περιμένουν ακόμα την παγκόσμια αναγνώριση. Ενα απ’ αυτά είναι το τεφ, ο σπόρος μιας παπαρούνας που πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες της στην Αιθιοπία, όπου εμφανίστηκε κάπου ανάμεσα στο 4000 και 1000 π.Χ. και χρησιμοποιείται παραδοσιακά για να γίνει ένα σπογγώδες επίπεδο ψωμί γνωστό ως injera, που τρώγεται είτε μόνο του, είτε ως βάση για κρέας, λαχανικά και σάλτσες. Το τεφ έχει υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, πρωτεΐνες και πολλά βασικά μέταλλα, συμπεριλαμβανομένων των ασβεστίου, μαγνησίου, ψευδαργύρου και φωσφόρου.

Τα φυσικά χωρίς γλουτένη σιτηρά περιέχουν μια σχετικά μικρή ποσότητα φυλλικού οξέος, που επιτρέπει στο ανθρώπινο σώμα να απορροφήσει πιο εύκολα τα θρεπτικά συστατικά του σιταριού και, κατά συνέπεια, στην Αιθιοπία να εξορκίσει ασθένειες, όπως η αναιμία και η οστεοπόρωση . Δείγματα από τεφ έχουν βρεθεί και σε τάφους της αρχαίας Αιγύπτου, υποδεικνύοντας ότι το σιτάρι μπορεί να είχε καλλιεργηθεί και εκτός ορίων της Αιθιοπίας, χιλιάδες χρόνια πριν.

Το «εξαφανισμένο» σύλφιο

Υπάρχει και μία ακόμα super τροφή που δεν πρόκειται να αναγνωριστεί γιατί επίσημα θεωρείται εξαφανισμένη. Ο λόγος για το σύλφιο (silphium), το οποίο απεικονίζεται στα νομίσματα από την αρχαία ελληνική πόλη της Κυρήνης στη σημερινή Λιβύη και πιστευόταν ότι είναι δώρο από τον θεό Απόλλωνα. Χρησιμοποιήθηκε για να αρωματίζουν το φαγητό, ως θεραπεία για ιατρικές παθήσεις αλλά και ως… αντισυλληπτικό ή για τον τερματισμό μιας εγκυμοσύνης. Μπορούσε ακόμα να θεραπεύσει το βήχα, τον λόξυγκα και τον πονόλαιμο.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Πλίνιο τον Πρεσβύτερο ( 23-79 μ.Χ. ), το τελευταίο γνωστό στέλεχος του συλφίου δόθηκε στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Νέρωνα .

Η σύγχρονη πεποίθηση είναι πως το σύλφιο υπάρχει ακόμα αλλά με διαφορετικό όνομα (ferula tingitana), αλλά η παράδοση λέει πως το φυτό δεν έχει εξαφανιστεί αλλά εξακολουθούν να το έχουν μόνο κάποιοι «μυημένοι».

Πηγή: www.medinova.gr