Οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον σε περιορισμό της τροφής ποικίλουν. Κάποιες φορές, το άτομο έχει μεγαλύτερο βάρος από το επιθυμητό και αποφασίζει να κάνει δίαιτα ή ξεκινάει να μειώνει τη λήψη τροφής ώστε να χάσει λίγα κιλά που τα νιώθει περιττά. Άλλες φορές, είναι «αναγκαίο» να περιορίσει τη διατροφή του λόγο εμπλοκής του σε αθλητικές δραστηριότητες (μπαλέτο, χορός). Τέλος, αρκετά συχνά η έναρξη της ΝΑ παρατηρείται μετά από κάποια σωματική ή ψυχική ασθένεια.

Η διαταραχή πρώτο- εμφανίζεται συχνότερα σε έφηβα κορίτσια παρά σε αγόρια ή σε ενήλικους. Τα κορίτσια είναι συχνά πιο επικριτικά με το σώμα τους και πιο αυστηρά με την εικόνα του. Όταν υπάρχει ιστορικό αυξημένου βάρους, η έφηβη απολαμβάνει τα θετικά σχόλια των άλλων για τη μείωση του βάρους της. Όμως, ενώ τα περισσότερα άτομα επιθυμούν να τελειώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα την δίαιτα, το άτομο με ΝΑ αυξάνει συνεχώς την αφοσίωσή του στη δίαιτα και αποσύρεται από την κοινωνική επαφή. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι η δίαιτα δεν προκαλεί τη Νευρική Ανορεξία , αλλά σχεδόν πάντα προηγείται.

Έτσι, το άτομο συνεχίζει να περιορίζει όλο κα πιο αυστηρά την πρόσληψη τροφής, το σωματικό βάρος συνεχώς μειώνεται ακόμα κι όταν ο αρχικός στόχος έχει επιτευχθεί και ο φόβος ότι θα χαθεί ο έλεγχος με συνέπεια το βάρος να αυξηθεί ακόμα και με το παραμικρό διατροφικό «ολίσθημα» κυριαρχεί. Ο περιορισμός της πρόσληψης τροφής γίνεται συνήθως με γνώμονα το ποια τροφή θεωρείται διαιτιτική, επομένως και «υγειινή», και ποια μη διαιτιτική άρα «απαγορευμένη». Σε γενικές γραμμές αποφεύγονται τα λίπη και οι υδατάνθρακες.

Συχνά, η ΝΑ συνοδεύεται από ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και ιεροτελεστίες, αυπνία και υπερένταση που μπορεί να εκφράζεται με τη μορφή υπεργυμναστικής. Η ιδιαίτερη σημασία του σωματικού σχήματος και βάρους για την αποτίμηση της προσωπικής αξίας, σε συνδυασμό με τη μειωμένη γαστρική κένωση συμμετέχουν στη διαιώνιση της διαταραχής, καθώς λόγο της δυσπεψίας και του φουσκώματος που νιώθει το άτομο, πιστεύει ότι είναι ή θα γίνει «χοντρό» με συνέπια να περιορίζει περαιτέρω τα γεύματά του.

Η ανορεξία εμφανίζεται ακόμα και σε παιδιά ηλικίας 5 ετών. Η διάγνωση είναι δύσκολη στα παιδιά και μπορεί να είναι εμφανής λόγο της μη επίτευξης της αναμενόμενης ανάπτυξης ή λόγω συνεχών παραπόνων για γαστρεντερικά προβλήματα. Τα παιδιά είναι πιθανό να μην μπορούν να εκφράσουν τους φόβους τους για την αύξηση του βάρους. Η ανορεξία στα παιδιά μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση έναρξης της ήβης και μειωμένη ανάπτυξη. Η παιδική ανορεξία πρέπει να διαχωρίζεται από άλλες διατροφικές διαταραχές των παιδιών όπως είναι η επιλεκτική σίτιση, η άρνηση λήψης τροφής, η φοβία τροφής και η συναισθηματική αποφυγή λήψης τροφής.

Η ΝΑ είναι μια διαταραχή με πολλές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς, ιδιαίτερα στη χρόνια μορφή της, όπου σε διάφορες μελέτες αναφέρεται θνησιμότητα από 5% έως 18%. Η ΝΑ συμβαίνει σχεδόν αποκλειστικά σε γυναίκες και η ηλικία έναρξής της είναι συνήθως στην εφηβεία. Η συχνότητά της τα τελευταία χρόνια αυξάνει και φαίνεται να έχει υπερδιπλασιασθεί στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας. Γι' αυτό, τελευταία, έχει δοθεί έμφαση στην ανίχνευση μεθόδων πρόληψης, μια από τις οποίες μπορεί να είναι και η ενημέρωση και πληροφόρηση του ευαίσθητου εφηβικού πληθυσμού γύρω από την ΝΑ και τις συνέπειές της


Πηγή: www.diatrofi.gr